Мітрапаліт: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
В статью с выраженным недостатком вторичных авторитетных источников поставлены дополнительные легкопроверяемые АИ (через «Шаблон:Внешние ссылки») в соответствии с ВП:АИ и ВП:ПРОВЕРЯЕМОСТЬ + |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 16:
У [[1461]] канчаткова аформілася Маскоўская мітраполія (з [[1589]] гг. — [[Маскоўскі патрыярхат | патрыярхія]]), якая прыпыніла сувязі з Царградам, а беларуска-ўкраінскія землі засталіся ў складзе [[Кіеўская мітраполія, 1458—1596|Кіеўскай мітраполіі]] Канстанцінопальскага патрыярхата. У [[Рэч Паспалітая | польска-літоўскай дзяржаве]] правы мітрапаліта абмяжоўвалі як [[каралі польскія|польскія каралі]] і [[Вялікі князь літоўскі| вялікія князі літоўскія]], так і патрыярхі (ад іх залежалі некаторыя [[царкоўнае брацтва|брацтвы]] — [[Стаўрапігія | стаўрапігіі ]], і некаторыя [[манастыр]]ы). Мітрапалітаў выбіраў цяпер сабор епіскапаў з удзелам князёў і духавенства, пазней зацвярджаў вялікі князь ці кароль. На працягу [[1475]]—[[1497]] гг. мітрапалітаў выбіралі рускія вяльможы і [[клір]]. У [[1498]] годзе па прызначэнні вялікага князя [[Аляксандр Ягелон | Аляксандра]] (а не выбарам на саборы) мітрапалітам стаў [[Іосіф Балгарыновіч]]. Гэта была першая праява права патранату, што ставіла іерархію у асаблівую залежнасць ад свецкай улады. Зацвярджэнне (бласлаўленне) патрыярха стала толькі фармальнасцю.
Пасля [[Берасцейская царкоўная унія | Берасцейскай уніі]] [[1596]] нядоўгі час існавала толькі адна Кіеўская мітраполія, аб'яднаная з Рымам (грэка-каталіцкая). З аднаўленнем [[Кіеўская мітраполія, 1620-1685|Кіеўскай праваслаўнай мітраполіі]] ў 1620 годзе дзейнічалі дзве — праваслаўная і каталіцкая — кіеўскія мітраполіі. Праваслаўнага мітрапаліта выбіралі тады на сходзе святароў, гетмана і казацкага старшыны (але, напрыклад, [[Пётр Магіла| Пятра Магілу]] выбралі праваслаўныя паслы на варшаўскім [[сейм]]е 1632 года). Кароль [[Уладзіслаў IV]] зацвердзіў гэты выбар, а патрыярх блаславіў выбраных. З ростам ўплыву Масквы кіеўскія праваслаўныя мітрапаліты хутка страцілі свае правы і прывілеі. У [[1686]] годзе яны былі падпарадкаваны маскоўскаму патрыярху. У [[1688]] годзе ў іх быў забраны тытул «і ўсяе Русі» і наказана тытулавацца «кіеўскі, галіцкі і Малай Расіі». З [[1721]] кіеўскія мітрапаліты прызначаліся [[Свяцейшы ўрадаўнічы сінод|Свяцейшым Сінодам]] [[
Фактычна<ref>Наўгародская епархія з 1 студзеня [[1775]] года, акрамя вельмі недоўгачасовых перыядаў, кіравалася [[Мітрапаліт Санкт-Пецярбургскі|Санкт-Пецярбургскімі мітрапалітамі]], а ў [[1892]] годзе зноў стала архіепархіяй</ref>, з канца [[XVIII]] стагоддзя аж да аднаўленні патрыяршаства ў канцы [[1917]] года ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] існавалі толькі 3 епархіі, епіскапы якіх звычайна насілі мітрапалічы сан, — [[Санкт-Пецярбургская епархія|Санкт-Пецярбургская]], Кіеўская і [[Маскоўская епархія|Маскоўская]] (з [[1818]] года). З [[1852]] года тытул Мітрапаліта Літоўскага і Віленскага атрымалі віленскія епіскапы. Першым Мітрапалітам Літоўскім і Віленскім стаў высокаправялебны [[Іосіф (Сямашка)]]. У наш час праваслаўныя мітрапаліты з рэзідэнцыяй у Вільні носяць тытул ''Мітрапаліт Віленскі і Літоўскі''.
|