'''Карэ́йская мо́ва''' ({{lang-ko|한국어, 조선말}}) — мова [[Карэйцы|карэйцаў]] і абодвухабедзьвюх дзяржаў [[Карэйскі паўвостраў|Карэйскага паўвострава]]: -- [[Паўночная Карэя|КНДР]] і [[Паўднёвая Карэя|Рэспублікі Карэя]]. Распаўсюджаны ў той ці іншай мерыРаспаўсюджана таксама ў [[Кітай|КНР]], [[Японія|Японіі]], [[Злучаныя Штаты Амерыкі|ЗША]], [[Расія|Расіі]], краінах [[Сярэдняя Азія|Сярэдняй Азіі]]. Агульная колькасць носьбітаў - каля 78 млн чалавек. Карэйская - ізаляваная мова [[Аглюцінатыўныя мовы|аглюцінатыўнага ладу]] з парадкам словаў SOV.
== Гісторыя і вывучэнне ==
Радок 27:
Большасць даследчыкаў адносіць сучасную карэйскую мову да ізаляваных моў, аднак некаторыя лічаць яго часткай гіпатэтычнай [[Алтайскія мовы|алтайскай моўнай сям'і]].
Застаецца спрэчным пытанне пра стаўленне дасуадносіны сучаснай карэйскай мовы і моў [[Тры карэйскія дзяржавы|Трох карэйскіх царстваў]] - пэкчэ, сіла і кагуроўскай, хоць усе тры мовы выяўляюць падабенства ў лексіцы і (наколькі дазваляе судзіць іерагліфічны запіс) граматычным ладзе. На думку некаторых лінгвістаў, з названых моў найменшая падабенства выяўляе кагуроўская, якую шэраг лінгвістаў лічыць продкам або бліжэйшым сваяком [[Японская мова|японскай мовы]]. Мова сіла, наадварот, часцей за ўсё разглядаецца як продак карэйскай мовы.
Адным з першых на магчымае сваяцтва карэйскай і японскай моў звярнуў увагу Агура Сімпэй. У сучаснай заходняй лінгвістыцы карэйская, японская і старажытныя мовы Карэйскага паўвострава нярэдка аб'ядноўваюць у групу моў пуё па назве царства Пуё.
== Саманазва мовы ==
Да 1945 года выкарыстоўвалася назва «чосонмальчасонмаль» (кар. 조선말?, 朝鮮 말?) ці «чосоночасано» (кар. 조선어?, 朝鮮語?); гэтая ж назву працягваеўжываюць зараз выкарыстоўваццацяпер ўу Паўночнай Карэі. У Паўднёвай Карэі зараз прынятыя назвы «хангуго» (кар. 한국어?, 韓國 語?) ці «хангунмаль» (кар. 한국말?, 韓國 말?); часта проста «куго» (кар. 국어?, 國語?, «дзяржаўная мова»). У абедзвюх частках Карэі выкарыстоўваеццаўжываецца таксама гутарковайгутарковая назва «урімальурымаль» (우리말, «наша мова»).
