Клаус Шэнк фон Штаўфенберг: Розніца паміж версіямі

З Польшчы ён пісаў жонцы: «Насельніцтва — неверагодны зброд. Шмат яўрэяў і паўкровак. Гэтым людзям добра, калі імі кіруеш пугай. Тысячы зняволеных спатрэбяцца для сельскай гаспадаркі Германіі. Яны працавітыя, паслухмяныя і непатрабавальныя»<ref>{{Кніга|загаловак=Stauffenberg: a family history, 1905—1944|аўтар=P. Hoffmann|выдавецтва= McGill-Queens University Press|год=2003|pages=115|allpages=|isbn=0-7735-2595-5|спасылка= https://books.google.ru/books?id=ry0J9XqD7I8C&pg=PA115&lpg=PA115&dq=Stauffenberg+population+is+unbelievable+rabble&source=bl&ots=2JTHUSBHck&sig=ddbrbq5_C7E_EZhAq7HPFSsGadM&hl=ru&ei=D1XhSpTrMZ_qmwPrweSDAg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CA8Q6AEwAQ#v=onepage&q=Stauffenberg%20population%20is%20unbelievable%20rabble&f=false}}</ref>.

Хоць Штаўфенберг быў выхаваны ў кансерватыўнай, манархічнай і рэлігійнай традыцыі, за час вайны ягоныя палітычныя пазіцыі прыкметна ссунуліся ўбок [[Левыя (палітыка)|левых]]. У асяроддзі антыгітлераўскіх змоўшчыкаў ён зблізіўся з сацыял-дэмакратамі Юліусам Леберам і Вільгельмам Лёйшнерам; акрамя таго, ён лічыў, што да пасляваеннага ўладкавання Германіі варта падключыць усе антыфашысцкія сілы, уключаючы камуністаў. У [[Германская Дэмакратычная Рэспубліка|усходнегерманскай]] і савецкай гісторыяграфіі змоўшчыкі падзяляліся на «рэакцыйнае» (кансерватыўнае) крыло пад кіраўніцтвам былога бургамістра Лейпцыга Гёрдэлера і «патрыятычнае» (прагрэсіўнае) на чале са Штаўфенбергам. Згодна з гэтай канцэпцыяй, першыя мелі намер пасля перавароту заключыць сепаратны мір з Захадам і працягнуць вайну з Савецкім Саюзам, другія ж ставілі сваёй мэтай поўны мір для Германіі і ўсталявалі кантакты з левымі палітыкамі — сацыял-дэмакратамі, і нават з кіраўнікамі камуністычнага падполля<ref>Например, см. здесь: {{Кніга|год=1991|том=|isbn=5-7020-0080-3}}</ref><ref>[https://diletant.media/articles/44287155/ Пытавшийся убить Гитлера полковник Штауффенберг]</ref><ref name="Kuhn_report">[http://www1.ku-eichstaett.de/ZIMOS/forum/docs/Kuhn.pdf Новый источник по истории заговора против Гитлера — «Собственноручные показания» Майора Германского Генштаба Иоахима Куна]. Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры — Русское издание. № 2, 2005</ref>. Падобны пункт гледжання падзяляе і шэраг заходніх аўтараў <ref>{{Кніга|загаловак=Июльский заговор. История неудавшегося покушения на жизнь Гитлера|выдавецтва=Центрполиграф|аўтар=Р.&nbsp;Мэнвелл, Г.&nbsp;Френкель.|год=2007|том=|isbn=078-5-9524-3062-4}}</ref>.