Бірута: Розніца паміж версіямі

У тыя часы літоўскае насельніцтва [[ВКЛ]] у большасці пакланялася язычніцкім багам. Па Аўкштайціі і [[Жамойць|Жэмайціі]] былі раскіданы іх капішчы. Адно з самых вядомых знаходзілася ў велізарным лесе, які падступаў да [[Балтыйскае мора|Балтыйскага мора]] (там, дзе цяпер горад [[Паланга]]). Прысвечана яно было багіні [[Праўрыма|Праўрыме]]. Нязгаснае вогнішча падтрымлівалі жрыцы-вайдэлоткі, што жылі тут. Абіраліся яны з прадстаўніц вышэйшых саслоўяў, вызначаліся прыгажосцю і строгасцю паводзін. Тыя, хто прысвячалі сябе служэнню багіні, давалі зарок нявіннасці. Толькі зрэдку дазвалялася мужчынам з’яўляцца на тэрыторыі капішча, гэта здаралася, калі ўладныя мужы звярталіся да багіні як да аракула. УНейдзе ў 1355 годзе сярод жрыц з’явілася жэмайтка па імені Бірутэ. Хутка слава пра набожнасць і незвычайную прыгажосць яе разнеслася па княстве. Казалі, быццам праз юную жрыцу часцей за ўсё выказвала сваю волю багіня, і нават што Бірутэ сама з’яўляецца зямным увасабленнем Праўрымы.