|
== Гісторыя ==
НабыццёУ ўснежні 1992 годзегода Рэспублікайначальнікам Галоўнага штаба Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь статусугенерал-маёрам самастойнайЧуркіным незалежнайН. дзяржавыП. ібыло з‘яўленнепрынята новых,рашэнне неўласцівыхаб длястварэнні штабаў Чырванасцяжнайцэнтральным Беларускайапараце ваеннайрабочай акругігрупы функцыйз іліку задачафіцэраў, звязаныхякія звалодаюць усталяваннемзамежнымі імовамі падтрыманнемдля міжнародныхвыканання першапачатковых задач па ажыццяўленні кантактаў з узброенымізамежнымі сіламіваеннымі іншыхаташэ дзяржаў,і запатрабавалапрадстаўнікамі стварэнняваенных спецыяльнагаведамстваў падраздзяленняіншых ўкраін. структурахУ Міністэрствапрацоўную абароныгрупу іўвайшлі прадстаўнікі аператыўнага ўпраўлення Галоўнага штаба, Узброеныхупраўлення Сілвыхаваўчай Рэспублікіработы БеларусьМіністэрства абароны, якіяваеннай фарміруюццакафедры ўМінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута 1992—1993замежных гадахмоў<ref>[https://www.mil.by/ru/forces/structure/stats/umvs/ Управление международного военного сотрудничества Министерства обороны]</ref>.
З 1992 года ў Беларусь пачалі прыбываць Ваенныя дэлегацыі з іншых краін і міжнародных арганізацый, акрэдытоўвацца ваенныя аташэ замежных дзяржаў. Мерапрыемствы Міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва патрабавалася праводзіць неадкладна, аднак працэс стварэння новага кіравання ўскладняла адсутнасць падрыхтаваных афіцэрскіх кадраў і грамадзянскіх спецыялістаў, неабходных для вырашэння гэтых задач. Значная нагрузка па арганізацыі візітаў і прыёмаў замежных дэлегацый у той момант легла на прадстаўнікоў прэс-службы і аддзела па працы з грамадскімі арганізацыямі Міністэрства абароны, у прыватнасці, на палкоўніка Чэкава У. І. і падпалкоўніка Івашчанка В. Л.
У гэтых умовах у снежні 1992 года начальнікам Галоўнага штаба Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь генерал-маёрам Чуркіным Н. П. было прынята рашэнне аб стварэнні ў цэнтральным апараце рабочай групы з ліку афіцэраў, якія валодаюць замежнымі мовамі для выканання першапачатковых задач па ажыццяўленні кантактаў з замежнымі ваеннымі аташэ і прадстаўнікамі ваенных ведамстваў іншых краін. У працоўную групу ўвайшлі прадстаўнікі аператыўнага ўпраўлення Галоўнага штаба, упраўлення выхаваўчай работы Міністэрства абароны, ваеннай кафедры Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута замежных моў. Кіраўніком групы быў прызначаны падпалкоўнік Д. Н. Шыла, які стаў у наступным першым начальнікам упраўлення знешніх сувязяў Міністэрства абароны. У склад групы былі ўключаны падпалкоўнік Гарбуноў С. Г., маёр Зайцаў Ю. Н., падпалкоўнік Эполетов Ю. Н., маёр Ястрабаў А. П., палкоўнік Жукаў В. А., капітан Чайкіна А. В., служачая Чарняўская Г. П.
Акрамя выканання бягучых задач, створанай групай быў напрацаваны шэраг базавых дакументаў Міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва, вывучаны вопыт будаўніцтва адпаведных структур у міністэрствах абароны Расіі, Украіны, Польшчы, Францыі і іншых краін. Супрацоўніцтва з замежнымі краінамі разглядалася Міністэрствам абароны Рэспублікі Беларусь у якасці складовай часткі знешнепалітычнай дзейнасці беларускай дзяржавы, якое ўключае ў сябе комплекс мерапрыемстваў у ваеннай, ваенна-тэхнічнай, ваенна-эканамічнай, ваенна-навуковай і іншых галінах, якія ажыццяўляюцца ў інтарэсах умацавання абараназдольнасці і нацыянальнай бяспекі, абмежаванні і скарачэння ўзбраенняў, недапушчэння ўзнікнення войн, урэгулявання рэгіянальных канфліктаў мірным шляхам, выканання міжнародных абавязацельстваў і вырашэння іншых актуальных задач.
Шматбаковы характар міжнародных ваенных кантактаў, з якімі давялося сутыкнуцца на першапачатковым этапе, абумоўліваў размеркаванне наяўных магчымасцяў і іх аб’яднанне па розных напрамках супрацоўніцтва, што ў наступным вызначыла структуру новага кіравання. Першы напрамак (у наступным 1-ы аддзел) – «усходні» — ажыццяўляў супрацоўніцтва з краінамі СНД, Блізкага і Сярэдняга Усходу, а таксама Паўднёва-Усходняй Азіі. Другі напрамак (затым 2-і аддзел) – «заходні» – адказваў за ўзаемадзеянне з краінамі НАТА, а таксама Цэнтральнай і Усходняй Еўропы.
Упраўленне знешніх сувязяў Міністэрства абароны было сфарміравана ў адпаведнасці з загадам Міністра абароны Рэспублікі Беларусь ад 10 мая 1993 года №163 у складзе 13 чалавек. Для аказання тэхнічнага садзейнічання таксама было створана бюро перакладчыкаў. Функцыі і задачы новага падпадзялення былі вызначаны ў становішчы аб кіраванні знешніх сувязяў, якое стала асноўным каардынуючым і сувязным звяном у супрацоўніцтве Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь з замежнымі ваеннымі партнёрамі.
Да 1994 года Беларусь прызнала 117 дзяржаў свету, з 92 краінамі былі ўсталяваныя дыпламатычныя адносіны, у г. Мінску адкрыта 23 пасольствы і дыпламатычных прадстаўніцтвы. Пры Міністэрстве абароны Рэспублікі Беларусь да пачатку 1994 года былі акрэдытаваныя ваенныя аташэ узброеных сіл Францыі, Германіі, Польшчы, Кітая і Індыі (з месцам знаходжання ў г.Мінску), а таксама (па сумяшчальніцтве) – Італіі, Аргенціны, Вялікабрытаніі, Даніі, Швейцарыі, Фінляндыі, Швецыі і Нарвегіі. У студзені 1994 года ў Расійскай Федэрацыі прыступіў да працы першы ваенны аташэ Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь.
1 студзеня 1995 года ў штат кіравання знешніх сувязяў была пераведзена з дагаворна-прававога кіравання група міжнародна-дагаворных адносін, а дзейнасць кіравання стала каардынавацца памочнікам міністра абароны па пытаннях ваеннай палітыкі.
Першым генералам, прызначаным на пасаду памочніка міністра абароны па пытаннях ваеннай палітыкі, быў генерал-маёр Партноў Юрый Валянцінавіч. Пад яго непасрэдным кіраўніцтвам атрымала значнае развіццё ваеннае супрацоўніцтва з Расійскай Федэрацыяй, уключаючы адукацыю сумеснай калегіі Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь і Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі, а таксама стварэнне рэгіянальнай групоўкі войскаў (сіл).
Важным складнікам дзейнасці ўпраўлення знешніх сувязяў з’явілася стварэнне дагаворнай прававой базы Міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва як з краінамі СНД, так і з краінамі «далёкага замежжа». На пачатак 1996 года пры непасрэдным удзеле Міністэрства абароны было заключана 69 міждзяржаўных, міжурадавых і міжведамасных двухбаковых пагадненняў у ваеннай вобласці (26 – з Расійскай Федэрацыяй, па 13 – з ЗША і з Украінай, 4 – з Кітайскай Народнай Рэспублікай, 3 – з Рэспублікай Малдова, па адным – з Венгрыяй, Балгарыяй, Польшчай, Вялікабрытаніяй, Індыяй, Узбекістанам, Румыніяй, ФРГ, Францыяй і Славакіяй), яшчэ 20 праектаў пагадненняў знаходзіліся ў працы.
У рамках першага напрамку адбывалася значнае скарачэнне колькасці войскаў і ўзбраенняў нацыянальных узброеных сіл. У адпаведнасці са ўзятымі на сябе міжнароднымі абавязацельствамі Рэспубліка Беларусь скараціла ўзбраенняў і ваеннай тэхнікі ў 2,8 разы больш чым Вялікабрытанія, Францыя і ЗША (у Еўропе) разам узятыя-1773 танкі, 130 баявых самалётаў, 1341 браняваную машыну. 27 лістапада 1996 года апошняя МБР РС-12М пакінула межы Беларусі. З гэтага моманту Беларусь набыла статус бяз'ядзернай дзяржавы.
Развіццё ваеннага супрацоўніцтва па другім кірунку з краінамі, якія ўваходзяць у Садружнасць Незалежных Дзяржаў, дапамагала згладзіць негатыўныя наступствы распаду СССР, вырашыць праблемы, звязаныя з будаўніцтвам нацыянальных узброеных сіл, устанаўлення і развіцця дружалюбных адносін паміж узброенымі сіламі дзяржаў СНД, забеспячэння сацыяльных гарантый вайскоўцаў.
У рамках трэцяга кірунку адбывалася досыць актыўнае ўзаемадзеянне з такімі краінамі, як ЗША, Вялікабрытанія, КНР, ФРГ, Польшча, Венгрыя, Балгарыя.
Вырашыўшы асноўныя задачы на этапе станаўлення Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь, міжнародна-дагаворная дзейнасць застаецца адным з прыярытэтаў кіравання міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва. Асаблівае значэнне яна гуляе ў рамках шматбаковых дагавораў і ўзаемадзеяння з міжнароднымі арганізацыямі (ААН, АБСЕ, СНД, АДКБ і т.д.). На двухбаковай аснове для Рэспублікі Беларусь у цяперашні час дзеючымі з'яўляюцца больш за 100 дагавораў у ваеннай і ваенна-тэхнічнай галінах з 32 дзяржавамі свету, заключаных пры непасрэдным удзеле юрыстаў упраўлення на міждзяржаўным, міжурадавым і міжведамасным узроўнях.
21 снежня 2001 года ў адпаведнасці з загадам Міністра абароны Рэспублікі Беларусь ад 17 снежня 2001 г. № 835 Упраўленне знешніх сувязяў рэарганізавана ва ўпраўленне Міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва Міністэрства абароны.
Значны ўклад у развіццё міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва Міністэрства абароны ўнеслі прызначаныя на пасаду статс-сакратара-памочніка міністра абароны па пытаннях ваеннай палітыкі ў 2002 годзе генерал-маёр Булыгін Сяргей Кузьміч і ў 2006 годзе-генерал-маёр Анісімаў Аляксандр Паўлавіч.
Для забеспячэння дзейнасці Міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва акрамя бюро перакладчыкаў ў 2003 годзе былі ўтвораны Цэнтр дакументацыі (праграмы НАТА «Партнёрства дзеля міру») і аддзяленне пратаколу, рэарганізаваныя ў 2004 годзе ў аддзел забеспячэння (міжнароднага супрацоўніцтва).
== Структура ==
Кіруючая пасада прадстаўлена начальнікам дэпартамента. Пры ім дзейнічаюць два намесніка, адзін з якіх па сумяшчальніцтве з’яўляецца кіраўніком 1-га ўпраўлення, і адзін памочнік. Структурна Дэпартамент дзеліцца на 1-е (знешніх сувязяў) і 2-е (верыфікацыі) ўпраўлення<ref name="сайт"/>.
|
