Вікіпедыя

Ваеннае супрацоўніцтва Беларусі і Расіі: Розніца паміж версіямі

Наступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Новая старонка: '{{Main|Беларуска-расійскія адносіны|Міжнароднае ваеннае супрацоўніцтва Рэспублікі Беларусь}} thumb|260px|Міністр абароны Расіі [[Сяргей Шайгу і міністр абароны Беларусі Андрэй Раўкоў, 2015 год.]] '''Ваеннае с...'
(Няма розніцы)

Версія ад 19:00, 25 верасня 2021

Асноўныя артыкулы: Беларуска-расійскія адносіны і Міжнароднае ваеннае супрацоўніцтва Рэспублікі Беларусь

Ваеннае супрацоўніцтва Беларусі і Расіі — дзейнасць у вобласці двухбаковых адносін Рэспублікі Беларусь і Расійскай Федэрацыі, звязаная з удзелам двух дзяржаў і іх узброеных сіл у сумеснай вайсковай дзейнасці, накіраванай на дасягненне агульных ваенна-палітычных мэтаў[1]. Адной са складовых частак тут з’яўляецца ваенна-тэхнічнае супрацоўніцтва, якое мае на ўвазе гандаль прадукцыяй ваеннага прызначэння, а таксама яе распрацоўку і вытворчасць[2].

Міністр абароны Расіі Сяргей Шайгу і міністр абароны Беларусі Андрэй Раўкоў, 2015 год.

Органы

Пытаннямі ваеннага супрацоўніцтва з іншымі дзяржавамі ў Мінабароны Расіі займаецца Галоўнае ўпраўленне міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва. У ваенным ведамстве Беларусі гэтыя задачы выконвае Дэпартамент міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва.

Агульная характарыстыка

Узаемадзеянне дзвюх дзяржаў грунтуецца на ўзаемных намаганнях бакоў па падтрыманні неабходнага ваеннага патэнцыялу дзвюх дзяржаў, арганізацыі і ажыццяўлення сумесных мер па прадухіленні ваеннай пагрозы і адбіцці магчымай агрэсіі на агульнай абароннай прасторы. Краіны сыходзяцца ў неабходнасці далейшага развіцця і ўдасканалення рэгіянальнай групоўкі войскаў (РГВ), якая функцыянуе з 2000 года. За гэты час праведзена серыя вучэнняў і трэніровак, падчас якіх вырашаны задачы аператыўнай сумяшчальнасці беларускага і расійскага элементаў РГВ, вызначаны аптымальны баявы склад групоўкі, створаны ўсе забяспечваюць сістэмы[3].

Важным крокам па ўмацаванні абароннага патэнцыялу Саюзнай дзяржавы з’яўляецца далейшае развіццё адзінай рэгіянальнай сістэмы СПА. Штогод праводзяцца тактычныя вучэнні падраздзяленняў ВПС і войскаў СПА Беларусі з баявой стральбой на расійскіх палігонах[3].

Пачынаючы з 2009 года праводзяцца сумесныя ваенныя вучэнні «Захад». Акрамя гэтага, арганізаваны ўдзел у конкурсах «Армейскіх міжнародных гульняў», аператыўна-тактычных вучэннях «Славянскае братэрства» і стратэгічных камандна-штабых вучэннях «Каўказ»[4].

2 сакавіка 2021 года міністэрства абароны дзвюх краін падпісалі праграму стратэгічнага партнёрства на пяць гадоў[5]. У той жа дзень Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка прапанаваў размясціць расійскія самалёты на беларускіх базах[6]. 5 сакавіка міністры абароны Расіі і Беларусі Сяргей Шайгу і Віктар Хрэнін дамовіліся аб стварэнні трох цэнтраў сумеснай падрыхтоўкі вайскоўцаў[7].

Гандаль узбраеннямі

Расійская Федэрацыя з’яўляецца асноўным пастаўшчыком зброі і ваеннай тэхнікі для беларускай арміі, напрыклад, знішчальнікі Су-30СМ, навучальныя самалёты Як-130, верталёты Мі-8МТВ-5, сістэмы СПА «Тор» і «Праціўнік-ГЕ», танкі Т-72Б3, бронетранспарцёры БТР-80А снайперскія вінтоўкі МЦ-116М і многія іншыя віды ўзбраення, распрацаваныя ў СССР і сучаснай Расіі. У 2008 годзе Беларусь прадала для ВПС Расіі 15 ракет «паветра-паветра» Р27-Р для Су-27 і МіГ-29[8]. У 2018 годзе тавараабарот дзвюх краін у ваеннай сферы склаў 600 мільёнаў долараў, а экспарт з краіны перавысіў расійскі імпарт[9].

Ваенная адукацыя

З 2006 года ажыццяўляецца навучанне беларускіх вайскоўцаў у ВНУ Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі ў рамках рэалізацыі пагаднення аб падрыхтоўцы ваенных кадраў для дзяржаў-членаў АДКБ. На 2021 год у расійскіх ваенна-навучальных установах (філіялах ваенна-навучальных устаноў) навучала звыш 400 беларускіх вайскоўцаў. Акрамя таго, у ВНУ МА РФ праводзяцца кароткатэрміновыя курсы павышэння кваліфікацыі па праграмах дадатковага прафесійнага адукацыі вайскоўцаў з Беларусі[10].

Расійскія вайсковыя аб’екты

У Беларусі размешчаны два ваенных аб’екта расійскіх УС:

  • РЛС Волга (Баранавічы) — уваходзіць у склад сістэмы папярэджання аб ракетным нападзе. Пастаўлена на баявое дзяжурства 1 кастрычніка 2003 года. Станцыя дэцыметровага дыяпазону дазваляе адсочваць пускі МБР на паўночна-заходнім ракетанебяспечным кірунку. Згодна з пагадненнямі, падпісаным 6 студзеня 1995 года, усе нерухомую маёмасць і займаны «Волгай» і яе інфраструктурай зямельны ўчастак перададзеныя расійскаму боку.
  • 43-й вузел сувязі ВМФ (Вілейка) — забяспечвае сувязь на частотах звышдоўгіх хваляў Галоўнага штаба ВМФ Расіі з атамнымі падводнымі лодкамі, якія нясуць баявое дзяжурства ў раёнах Атлантычнага, Індыйскага і часткова Ціхага акіянаў.

Гл. таксама

Літаратура

Зноскі

  1. ↑ В. С. Григорьев, Е. Е. Кондаков. ВОЕ́ННОЕ СОТРУ́ДНИЧЕСТВО // Большая российская энциклопедия
  2. ↑ Федеральный закон от 19.07.1998 N 114-ФЗ (ред. от 04.12.2007) «О военно-техническом сотрудничестве Российской Федерации с иностранными государствами» (принят Государственной Думой Федерального Собрания Российской Федерации 03.07.1998)
  3. ↑ а б Военное сотрудничество Российской Федерации и Республики Беларусь (сайт российского посольства в Беларуси)
  4. ↑ Военное сотрудничество с Российской Федерацией
  5. ↑ Министерства обороны Белоруссии и России подписали программу стратегического партнерства (руск.). Коммерсантъ (2 сакавіка 2021). Праверана 2 сакавіка 2021.
  6. ↑ Лукашенко предложил разместить российские самолеты в Белоруссии (руск.). Коммерсантъ (2 сакавіка 2021). Праверана 2 сакавіка 2021.
  7. ↑ Россия и Белоруссия договорились о создании центров тренировки военных (руск.). Коммерсантъ (5 сакавіка 2021). Праверана 5 сакавіка 2021.
  8. ↑ Завоюет ли Беларусь позиции на глобальных рынках оружия? // maxpark.com, 10 сентября 2011
  9. ↑ Белорусский экспорт вооружений растет: главный покупатель — Россия (14 марта 2019)
  10. ↑ Военное сотрудничество Белорусии и России на сайте белорусского посольства в Москве
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ваеннае_супрацоўніцтва_Беларусі_і_Расіі&oldid=3925241"