Беларускі музей у Вільні: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др кардынаты няслушныя |
→Калекцыя Івана Луцкевіча: дадаў інфармацыю пра калекцыю фальклёру і народных інструментаў |
||
Радок 35:
Калекцыя складалася з этнаграфічнага (адзенне, тканіны, хатнія вырабы, музычныя інструменты), археалагічнага (рэчы з курганаў і іншых раскопак), мастацкага (карціны, абразы, графіка, дэкаратыўна-прыкладное мастацтва), нумізматычнага аддзелаў, збору зброі і рыштунку, а таксама бібліятэкі (пераважна старадрукі і рукапісы).
[[Файл:Дуда.jpg|міні|Дуда Ігната Буйніцкага падораная Людаміру Міхалу Рагоўскаму, а пасля ахвяраваная ў фонд калецыі Івана Луцкевіча. ]]
На падставе публікцыі ў польскім часопісе Сігналы (Sygnały nr. 75 за 1939), якая змяшчала дакладнае апісанне калекцыі беларускага музея, ведаем на прыклад, што змяшчала калекцыя народных фальклёру і народных інструментаў. У калецыі музея былі дуда (так званая дуда [[Ігнат Цярэнцьевіч Буйніцкі|Ігната Буйніцкага]]), колавая ліра (падораная рэдакцыяй Нашай Нівы Людаміру Міхалу Рагоўскаму ў 1910 годзе), а таксама жалейкі, рогі, і пастушыныя трубы<ref>https://polona.pl/item/sygnaly-sprawy-spoleczne-literatura-sztuka-r-6-nr-75-15-sierpnia-1939,NTczMTg2NDY/9/#item</ref>. Іх абрысы дарэчы таксама бачныя на старым фотаздымку аднаго з пакояў музея. Іх выгляд у сваім вершы апісвае між іншым паэт [[Міхась Машара]]: „Там на сьцяне дуда, цымбалы/Спакойна ціхімі вісяць;/Іх час прайшоў,/І сэрцаў сьмелых і удалых/Яны ўжо больш не весяляць.”
== Міжваенны час (1921—1939) ==
| |||