Даўмонт Пскоўскі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 1:
{{вызнч|1=
Паводле [[Галіцка-Валынскі летапіс|Галіцка-Валынскага летапісу]], у бытнасць Даўмонта кн. нальшанскім, вял.кн. [[Міндоўг]] адабраў у яго жонку. Пакрыўджаны Даўмонт прыняў удзел у змове, у выніку яе Міндоўг быў забіты (1263), летапіс называе Даўмонта непасрэдным выканаўцам забойства. У 1265 г. сын Міндоўга [[Войшалк]] ажыццявіў паход на [[Літоўская зямля|Літву]] і [[Нальшаны]], каля 300 літоўцаў з жонкамі і дзецьмі тады ўцяклі ў Пскоў і прынялі хрышчэнне, а ў 1266 г. у Пскоў уцёк і Даўмонт з дружынай. У Пскове Даўмонт ахрысціўся (хроснае імя – Цімафей) і ў тым жа 1266 г. быў абраны пскавічамі князем і ажаніўся з дачкой пераяслаўскага кн. Дзмітрыя Аляксандравіча. З дапамогаю пскоўскага апалчэння Даўмонт у 1266 г. двойчы ажыццявіў набегі на Нальшаны, дзе тады княжыў вылучэнец Войшалка [[Гердзень]], захапіў яго жонку і двух сыноў, а самога Гердзеня перамог у бітве на р. Дзвіне. У 1267 г. Даўмонт з дапамогаю наўгародскіх добраахвотнікаў ажыццявіў яшчэ адзін набег на Літву, у пач. 1268 г. удзельнічаў у няўдалым паходзе кааліцыі князёў, арганізаванай Вялікім Ноўгарадам, супраць [[Лівонскі ордэн|Лівонскага ордэна]] пад Ракавор. Гэта прывяло да паходу ў адказ, якому ў 1269 г. падвергся Пскоў, але горад быў абаронены з дапамогай наўгародскага князя. У 1271 і 1272 г. Даўмонт зноў бараніў Пскоў ад немцаў. У 1282 г. валодаў [[Капор'е]]м у Наўгародскай зямлі, адкуль здзейсніў напад на Ладагу. Узімку 1298 г. узначальваў абарону Пскова супраць чарговага нападу Лівонскага ордэна. Пасля смерці кананізаваны праваслаўнай царквой.▼
== Агляд крыніц ==
Радок 20 ⟶ 18:
=== Хроніка ВКЛ і Хроніка Быхаўца ===
Даўмонт згадваецца ў беларуска-літоўскіх летапісах 16 ст., [[Хроніка ВКЛ|Хроніцы ВКЛ]] і [[Хроніка Быхаўца|Хроніцы Быхаўца]], звесткі якіх па перыядзе да смерці Гедзіміна надзвычай сумбурныя і ненадзейныя. Паводле гэтых летапісаў, Даўмонт быў сынам Рамана і братам Нарымунта, [[Трайдзень|Трайдзеня]], [[Гольша|Гольшы]] і [[Гедрус]]а. Гісторыя з жонкай Даўмонта расказваецца значна складаней: спачатку Даўмонт адбірае жонку ў свайго брата Нарымунта, пасля той забірае яе назад. Міндоўг у Хроніцы ВКЛ не згаданы наогул, а ў Хроніцы Быхаўца з'яўляецца за некалькі пакаленняў да Даўмонта.
== Жыццяпіс ==
▲Паводле [[Галіцка-Валынскі летапіс|Галіцка-Валынскага летапісу]], у бытнасць Даўмонта кн. нальшанскім, вял.кн. [[Міндоўг]] адабраў у яго жонку. Пакрыўджаны Даўмонт прыняў удзел у змове, у выніку яе Міндоўг быў забіты (1263), летапіс называе Даўмонта непасрэдным выканаўцам забойства. У 1265 г. сын Міндоўга [[Войшалк]] ажыццявіў паход на [[Літоўская зямля|Літву]] і [[Нальшаны]], каля 300 літоўцаў з жонкамі і дзецьмі тады ўцяклі ў Пскоў і прынялі хрышчэнне, а ў 1266 г. у Пскоў уцёк і Даўмонт з дружынай. У Пскове Даўмонт ахрысціўся (хроснае імя – Цімафей) і ў тым жа 1266 г. быў абраны пскавічамі князем і ажаніўся з дачкой пераяслаўскага кн. Дзмітрыя Аляксандравіча. З дапамогаю пскоўскага апалчэння Даўмонт у 1266 г. двойчы ажыццявіў набегі на Нальшаны, дзе тады княжыў вылучэнец Войшалка [[Гердзень]], захапіў яго жонку і двух сыноў, а самога Гердзеня перамог у бітве на р. Дзвіне. У 1267 г. Даўмонт з дапамогаю наўгародскіх добраахвотнікаў ажыццявіў яшчэ адзін набег на Літву, у пач. 1268 г. удзельнічаў у няўдалым паходзе кааліцыі князёў, арганізаванай Вялікім Ноўгарадам, супраць [[Лівонскі ордэн|Лівонскага ордэна]] пад Ракавор. Гэта прывяло да паходу ў адказ, якому ў 1269 г. падвергся Пскоў, але горад быў абаронены з дапамогай наўгародскага князя. У 1271 і 1272 г. Даўмонт зноў бараніў Пскоў ад немцаў. У 1282 г. валодаў [[Капор'е]]м у Наўгародскай зямлі, адкуль здзейсніў напад на Ладагу. Узімку 1298 г. узначальваў абарону Пскова супраць чарговага нападу Лівонскага ордэна. Пасля смерці кананізаваны праваслаўнай царквой.
{{літ|1=
| |||