|
Ужо ў 1265 г., магчыма, у выніку паходаў [[Войшалк]]а супраць сваіх ворагаў у Нальшанах і Дзяволтве, каля 300 літоўцаў з жонкамі і дзецьмі ўцяклі ў Пскоў. Магчыма, праз гэтых уцекачоў яшчэ тады Даўмонт спрабаваў наладзіць або наладзіў сувязь з Ноўгарадам і Псковам -- спачатку наўгародцы хацелі забіць літоўцаў, але тыя вырашылі ахрысціцца і за іх, паводле загаду бацькі<ref>вял.кн. уладзімірскі і цверскі Яраслаў Яраславіч</ref> заступіўся пскоўскі кн. Святаслаў Яраславіч, які разам з пскоўскім духавенствам у прысутнасці пскавічоў ахрысціў літоўцаў-паганцаў. Улетку 1266 г., разам з дружынай у 70 чал., у Пскоў прыехаў і Даўмонт -- недзе тымчасова ж з Нальшанаў ў Рыгу ўцёк і кн. [[Суксе]] з братам, магчыма, адзін з даўмонтавых саюзнікаў. Даўмонт быў ахрышчаны ў пскоўскім Траецкім саборы з імем ў гонар муч. Цімафея Палесцінскага (Газскага).
У 1266 г. Даўмонт з атрадам з 270 літоўцаў і пскавічоў здзейсніў удалы паход на Літву, а, верагодней, менавіта на Нальшанскую зямлю, бо ў палон да Даўмонта трапілі жонка і два сына Гердзеня (гл. Андрэй Гердзеневіч). Войска Гердзеня і інш. князёў, якое гналася за пскавічамі, 18.7.1266 г. было разбіта Даўмонта на Зах. Дзвіне. Вял.кн. уладзімірскі, пад уладай якога знаходзілася Наўгародская зямля, быўЯраслаў незадаволены самастойнай палітыкай новага пскоўскага князя.Яраславіч Прыбыўшыпрыбыўшы ў 1266 г. у Ноўгарад, Яраслаўхацеў Яраславічвыгнаць вырашыўДаўмонта адправіццаз ў ПскоўПскова, кабале выгнацьадмовіўся Даўмонта.ад Аднак не здолеў гэта здзейсніцьгэтага з-за пазіцыі наўгародскіх баяраў, якія, магчыма, ўбачылібачылі ў ДаўмоцеДаўмонце патэнцыйнага абаронцыабаронцу Паўн.-Зах. Русі ад немцаў і, літоўцаў, а таксама аді дамаганняў вялікакняжацкай уладывял.князя. Узімку 1266-1267 г. Даўмонт здзейсніў яшчэ адзін удалы паход на Літву. У 1267 г. у выніку сумеснага паходу пскоўскага і наўгародскага войска на чале з Даўмонтам і баярынам Алферыем Сбыславічам былобыла нанесена параза полацкімполацкаму войскамвойску, у бітве загінуў і кн. Герздень.
У тым жа 1266 г. быў абраны пскавічамі князем і ажаніўся з дачкой пераяслаўскага кн. Дзмітрыя Аляксандравіча. З дапамогаю пскоўскага апалчэння Даўмонт у 1266 г. двойчы ажыццявіў набегі на Нальшаны, дзе тады княжыў вылучэнец Войшалка [[Гердзень]], захапіў яго жонку і двух сыноў, а самога Гердзеня перамог у бітве на р. Дзвіне. У 1267 г. Даўмонт з дапамогаю наўгародскіх добраахвотнікаў ажыццявіў яшчэ адзін набег на Літву, у пач. 1268 г. удзельнічаў у няўдалым паходзе кааліцыі князёў, арганізаванай Вялікім Ноўгарадам, супраць [[Лівонскі ордэн|Лівонскага ордэна]] пад Ракавор. Гэта прывяло да паходу ў адказ, якому ў 1269 г. падвергся Пскоў, але горад быў абаронены з дапамогай наўгародскага князя. У 1271 і 1272 г. Даўмонт зноў бараніў Пскоў ад немцаў. У 1280-х г. ажаніўся з дачкой пераяслаўскага кн. Дзмітрыя Аляксандравіча. У 1282 г. валодаў [[Капор'е]]м у Наўгародскай зямлі, адкуль здзейсніў напад на Ладагу. Узімку 1298 г. узначальваў абарону Пскова супраць чарговага нападу Лівонскага ордэна. Пасля смерці кананізаваны праваслаўнай царквой.
{{зноскі}}
|
