Ігнат Цярэнцьевіч Буйніцкі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дадаў інфармацыю
Радок 41:
Ажаніўся Ігнат Буйніцкі зусім маладым на збяднелай шляхцянцы Францішцы Бжазоўскай (1869—1899), ад гэтага шлюбу ў яго было чатыры дачкі: Ванда-Ігнаціна (нар. 13 красавіка 1890), Гелена-Герменгільда (нар. 16 сакавіка 1892), Людвіга (нар. 19 сакавіка 1894), Леанціна-Эміліана (нар. 1898). У [[1899]] годзе жонка Буйніцкага памерла і ён ажаніўся зноў — са збяднелай шляхцянкай з [[Магілёў|Магілёва]] Марыяй Аношка (1863—1937). Ад гэтага шлюбу нарадзіліся яшчэ дзве дачкі: Яўгенія (нар. 20 снежня 1900) і Анатолія-Іаланта (нар. 1903)<ref>''Няфёд, У.'' Ігнат Буйніцкі — бацька беларускага тэатра : вачыма сучаснікаў і ў памяці нашчадкаў… С. 23.</ref>. Другая жонка кінула Ігната Буйніцкага, сказаўшы: ''«Здурнеў пан Ігнат, я не магу глядзець на тыя мужыцкія танцы»''<ref name="svaboda">[https://www.svaboda.org/a/27937897.html 20 нечаканых фактаў пра Ігната Буйніцкага]</ref>.
 
У час [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]] ў 1917 адправіўся на [[Заходні фронт, Першая сусветная вайна, Расія|Заходні фронт]]<ref name="Бія">[http://gorodglubokoe.com/page50.html Буйницкий Игнат Терентьевич, биография] {{ref-ru}}</ref>, быў на вайсковай службе ў Маладзечне. ПамёрПа сведчанні музыкі трупы [[Ян Янавіч Голер|Яна Голера]], Буйніцкі памёр на сцэне ў час рэпетыцыі (з роту пайшла кроў), займаючыся салдацкай мастацкай самадзейнасцю<ref name="Бія"/>. Быў пахаваны на мясцовых могілках<ref name="Бія"/>.
 
Паводле іншай, не пацверджанай версіі, ён заразіўся тыфам і памёр у гарачцы ў шпіталі каля мястэчка [[Гарадок]], быў пахаваны на салдацкіх могілках ля вёскі [[Палачаны]], а потым дачка Алена перавезла яго прах у родныя [[Палівачы]]<ref name="svaboda"/>.
 
Першапачаткова Буйніцкага пахавалі на салдацкіх могілках каля вёскі Палачаны на Маладзечаншчыне. Сям'я вярнула яго на радзіму. «Антон Луцкевiч ва ўспамiнах пiша, што калi дочкi Ванда i Гэля прывезлi астанкi бацькi ў 1918 годзе ў Палевачы на цягнiку, каб пахаваць яго ў трох соснах, як гэтага хацеў сам дзядзька Iгнат, то на станцыю не прыйшоў нi адзiн жыхар. Магчыма, час тады быў такi, цьмяны<ref>https://m.nashaniva.com/articles/175543/?mo=11b19a769e04c20b4875906ec5578085bc3a08b0</ref>».
У [[1975]] годзе перазахаваны ў Празароках на цэнтральнай плошчы<ref name="Бія"/>, на [[Помнік на магіле Ігната Буйніцкага|магіле ўстаноўлены помнік]] (скульптар [[I. Міско]], архітэктар [[М. Бурдзін]])<ref>{{крыніцы/ЗП|Віцебская}}</ref>.
 
У [[1975]] годзе, між іншым дзякуючы намаганням [[Уладзімір Караткевіч|Уладзіміра Караткевіча]], перазахаваны ў Празароках на цэнтральнай плошчы<ref name="Бія" />, на [[Помнік на магіле Ігната Буйніцкага|магіле ўстаноўлены помнік]] (скульптар [[I. Міско]], архітэктар [[М. Бурдзін]])<ref>{{крыніцы/ЗП|Віцебская}}</ref>.
 
Сядзіба Ігната Буйніцкага, якая знаходзілася за чыгуначным пераездам Палівачы, не захавалася<ref name="БВ">[http://nn.by/?c=ar&i=59846 «Беларуская вечарына ў стылі Ігната Буйніцкага»], прысвечаная 150-годдзю з дня нараджэння акцёра і тэатральнага дзеяча, адбудзецца 15 верасня ў Дзяржаўным музеі гісторыі тэатральнай і музычнай культуры (Музычны зав., 5) у Мінску</ref>.