Ігнат Яўхімавіч Грынявіцкі: Розніца паміж версіямі

Студэнтам Пецярбургскага тэхналагічнага інстытута (1875—1880) удзельнічаў у польска-беларускіх і расійскіх рэвалюцыйных гуртках, вёў прапаганду сярод рабочых, збіраў грошы палітычным вязням, фабрыкаваў пашпарты рэвалюцыянерам. З 1879 года сябра партыі «Народная воля». Адзін з заснавальнікаў яе беларускай фракцыі, што абвясціла сябе Беларускай сацыяльна-рэвалюцыйнай партыяй, нацыянальная праграма якой надрукавана ў 1884 годзе ў часопісе «[[Гоман (газета, 1884)|Гоман]]» (№ 2)<ref>{{Кніга|аўтар =[[Адам Станкевіч|Станкевіч, Адам.]]|частка = |загаловак =Да гісторыі беларускага палітычнага вызваленьня : з нагоды 70-лецьця сьмерці Кастуся Каліноўскага рэдактара «Mużyckaj Praudy» (†1864) і 50-лецьця «Гоману» (1884) |арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца =[[Вільня]] |выдавецтва =[[Шлях моладзі]] |год =1935 |том = |старонкі =|старонак =128|сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref> <ref>{{Кніга|аўтар =Волк, Степан Степанович.|частка = |загаловак =Народная воля : 1879-1882 |арыгінал =[http://portal.rusarchives.ru/federal/garf/nsa1.shtml#4.2 ЦГАОР, ф. 112, оп. 1, д. 528, л. 271]|спасылка = |адказны = Ш. М. Левин|выданьне =|месца =[[Масква|Москва]]; [[Санкт-Пецярбург|Ленинград]] |выдавецтва =Наука|год =1966|том = |старонкі =272 |старонак =491 |сэрыя = |isbn = |наклад =2760}}</ref>. Паводле народавольца {{Артыкул у іншым раздзеле|Леў Ціхаміраў|Льва Ціхамірава|ru|Тихомиров, Лев Александрович}} (1852—1923), Грынявіцкі «называў сябе [[літвін]]ам»<ref>{{Кніга|аўтар =Тихомиров Л. А.|частка = |загаловак =Воспоминания Льва Тихомирова.|арыгінал = |спасылка =http://elib.shpl.ru/ru/nodes/32113#mode/grid/page/8/zoom/1 |адказны =Предисл. В. И. Невского, вступ. ст. {{Артыкул у іншым раздзеле|Вера Фігнер|В.Н. Фигнер |ru|Фигнер, Вера Николаевна}} |выданне =Центрархив |месца =[[Масква|Москва]]; [[Санкт-Пецярбург|Ленинград]] |выдавецтва =Госиздат|год =1927 |том = |старонкі =319, 366, 493 |старонак =515 |серыя = |isbn = |наклад =4000}}</ref>.

У маі 1880 года Грынявіцкі пайшоў з інстытута і, перайшоўшы на нелегальнае становішча, робіць сабе пашпарт на імя віленскага мешчаніна Ельнікава. Разам з Андрэем Жалябавым, Соф’яй Пяроўскай і іншымі ўваходзіць у цэнтральны нарадавольскі гурток прапагандыстаў. Адзін са стваральнікаў, аўтараў і наборшчыкаў нарадавольскай «Рабочей газеты», уключыў у выданне газеты земляка [[Антон Сцяпанавіч Барэйша|Антона Барэйшу]]<ref>{{артыкул|аўтар = | частка = |загаловак = Процессъ 17-ти народовольцевъ въ 1883 году.|арыгінал = |спасылка =|адказны =редакторы В. Я. Богучарскій, П. Е. Щеголевъ, В. Л. Бурцевъ |выданне=«[[Былое]]» журналъ посвященный исторіи освободительнаго движенія |тып=часопіс |месца=[[Санкт-Пецярбург|Санкт-Петербург]]|выдавецтва=Книгопечатня Шмидтъ|год=1906|выпуск=|том=|нумар=10 октябрь | старонкі=238—240 |isbn=}}</ref>.