Ігнат Яўхімавіч Грынявіцкі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 15:
Ігнат Грынявіцкі ўваходзіў у групу, якая ўсю зіму 1880—1881 гадоў сачыла за выездамі імператара. 26 лютага 1881 года на кватэры Грынявіцкага ў доме № 59 на Сімбірскай вуліцы Выбаргскага боку адбыўся сход арганізатараў замаху на Аляксандра II. Грынявіцкі стаў адным з 4 выканаўцаў, якім «Народная воля» даручыла тэрарыстычную аперацыю. У сваім запавеце напісаў: «''Аляксандр II павінен памерці. Ён памрэ, а разам з ім памром і мы, яго ворагі, яго забойцы… Гісторыя сведчыць, што раскошнае дрэва свабоды вымагае чалавечых ахвяр…''»
[[Файл:Всемирная иллюстрация 1881, Т.25, № 12(636) ст. 220 (14.03.1881. Рис. А. Балдингер.jpg|міні|Выбух другой бомбы, кінутай Ігнатам Грынявіцкім]]
1 сакавіка 1881 года другой бомбай (першую бомбу, што параніла казакоў і спыніла экіпаж, кінуў Мікалай Рысакоў), якую кінуў Ігнат Грынявіцкі на набярэжнай [[Канал Грыбаедава|Кацярынінскага канала]] забіты расійскі імператар [[Аляксандр II (імператар расійскі)|Аляксандр II]], а Грынявіцкі смяротна паранены<ref>{{Кніга|аўтар =|частка = |загаловак =Суд над цареубийцами. Дѣло о совершенномъ 1-го марта 1881 года злодѣяніи, жертвою коего палъ въ Бозѣ почившій Босударь Императоръ Александръ Николаевичъ. (Засѣданіе Особаго Присутствія Правительствующаго Сената для сужденія дѣл о государственныхъ преступленіяхъ)|арыгінал = |спасылка =https://www.runivers.ru/bookreader/book485237/#page/1/mode/1up |адказны = |выданне =Сборник С.-Петербургских ведомостей |месца =[[Санкт-Пецярбург|Санктъ-Петербургъ]] |выдавецтва =Типографія В. В. Комарова|год =1881|том = |старонкі = |старонак =260 |серыя =Вып. 1. (С 15 марта по 15 апреля 1881 г.) |isbn = |наклад = }}</ref><ref>{{артыкул|аўтар =| частка = |загаловак = Дѣло о совершонномъ 1-марта 1881 года злодѣяніи, жертвою коего палъ въ Бозѣ почившій Государь Императоръ Александръ Николаевичъ.|арыгінал = |спасылка =http://elib.shpl.ru/ru/nodes/13897|адказны = Ред.-изд. Германъ Гоппи. |выданне=[[Всемирная иллюстрация]]|тып=штотыднёвы ілюстраваны часопіс|месца=[[Санкт-Пецярбург|Санкт-Петербург]] |выдавецтва=Тип. Эдуарда Гоппи. |год=1981|выпуск=|том=25|нумар=16 (639, 04 апрѣля 1881) | старонкі=295—302 |isbn=}}</ref><ref>{{артыкул|аўтар =Тырков, Аркадий Владимирович.| частка = |загаловак =К событию 1 марта 1881 года|арыгінал = |спасылка =|адказны =редакторы В. Я. Богучарскій, П. Е. Щеголевъ, В. Л. Бурцевъ |выданне=«[[Былое]]» журналъ посвященный исторіи освободительнаго движенія |тып=часопіс |месца=[[Санкт-Пецярбург|Санкт-Петербург]]|выдавецтва=Книгопечатня Шмидтъ|год=1906|выпуск=|том=|нумар=5 май | старонкі=141-162 |isbn=}}</ref> . Памёр а 10-й гадзіне вечара ў прыдворным Канюшанным шпіталі. Перад смерцю на пытанні аб імені і званні адказаў «''не ведаю''».
Пасля смерці цела Грынявіцкага доўгі час не было апазнанае. Каб вызначыць асобу «невядомага», быў зроблены фотаздымак. У тэксце прыгавору ў справе «першамартаўцаў» ён фігуруе як «''чалавек, які памёр 1 сакавіка, пражываў з падстаўным імем Ельнікава''». Галава Грынявіцкага была аднятая і змешчаная ў слоік са спіртам, выстаўленая ў холе пецярбургскай камендатуры паліцыі<ref>{{cite web|url = https://gazeta.arche.by/article/352.html|title = Адрэзаная галава Ігната Грынявіцкага|author = Герасімчык В.|authorlink = Васіль Герасімчык|date = 12-3-2020|publisher = gazeta.arche.by|language = |archiveurl = |archivedate = |accessdate = }}</ref>.
| |||