Самуэль Кастравіцкі (1788—1859): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 4:
 
== Біяграфія ==
Належаў да каталіцкага сярэднезаможнага [[Шляхта|шляхецкага]] [[Род Кастравіцкіх|роду Кастравіцкіх]] герба «[[Байбуза]]». Нарадзіўся ў сям’і Ігната Самуэлевіча КастравікагаКастравіцкага, лідскага дэлегата ў Віленскай радзе [[Паўстанне 1794 года|паўстання]], лідскага камісара, генерала ВКЛ 1792, уладальніка [[Ваверка|Ваверкі]]. Бацька удзельнічаў у [[Напалеонаўскія войны|напалеонаўскіх паходах]]. На радзіму не вярнуўся, рэшту жыцця пасля 1813 г. дажываў у [[Вена|Вене]].
[[Файл:Vaviorka. Вавёрка (1900).jpg|міні|злева|Касцёл у Ваверцы, фундаваны Самуэлем Кастравіцкім]]
На сродкі Самуэля Кастравіцкага ў 1840 годзе ў [[Ваверка|Ваверцы]] быў пабудаваны адзін з лепшых [[Касцёл Перамянення Гасподняга (Ваверка)|мураваных касцёлаў]] з гіпсавымі скульптурамі на столі, дзве з якіх захаваліся і дагэтуль. Ён жа ў [[Паперня (Лідскі раён)|Паперні]] пабудаваў цудоўную канюшню з порцікам і каланадай, дзе трымаўся табун чыстакроўных арабскіх коней, атрыманых у пасаг яго жонкай Ганнай Залескай. Самуэль Кастравіцкі эміграваў у [[Вена|Вену]], дзе ад бацькі застаўся палац, і заняўся выхаваннем і адукацыяй сваіх дачок Мяланні і Юліі ды сына [[Люцыян Кастравіцкі|Люцыяна]].