Касцёл Узвышэння Святога Крыжа і кляштар кармелітаў (Гродна): Розніца паміж версіямі

== Гісторыя ==

 

 

Упершыню босыя кармеліты з’явіліся ў Гродне ў 1650 годзе, калі [[Кашталяны віленскія|віленскі кашталян]] [[Андрэй Францішак Катовіч|А. Катовіч]] падараваў ордэну ўчастак зямлі насупраць праваслаўнай Часнахрэсцкай царквы, якая належала цэху гарбароў, а ў XVII ст. стала уніяцкай. Першы драўляны касцёл кармелітаў знаходзіўся направа ад моста праз [[Нёман]] на нізкай падпоймавай тэрасе. Кляштар атрымаў дадатковыя ахвяраванні ў XVII ст. і паступова пашыраў свае ўладанні ў тым ліку і за кошт уніяцкай абшчыны.

У XVIII ст. кармеліты вялі ў горадзе актыўную асветніцкую дзейнасць, бібліятэка кляштара налічвала звыш за 1000 кніг. Аднак да канца стагоддзя колькасць манахаў зменшылася, і ў пачатку XIX ст. іх было толькі 4. У сувязі з гэтым трэці паверх кляштара стаў нежылым: у ім не было ніводнага цэлага акна, падлогі, печы. Кляштар быў пашкоджаны падчас [[Напалеонаўскія войны|напалеонаўскіх войнаў]] і ўжо не аднаўляўся. Пасля роспуску кляштара босых кармелітаў, у 1843 годзе маёмасць ордэна перайшла да ваеннага ведамства, адначасова былі зроблены абмеры будынкаў. У 1875 годзе планавалі перарабіць комплекс пад акруговы суд, таму былі зроблены паўторныя абмеры, паводле іх часткі будынкаў і памяшканняў ужо не было. У 1881 годзе комплекс перадалі гораду, а ў памяшканнях размяшчалася гаўпвахта і перасыльная турма. У 1901 годзе ў Расійскай імперыі адмяняецца ссылка ў [[Сібір]], таму ўзнікла патрэба ў новых турмах, адна з іх павінна была з’явіцца ў Гродне. У тым жа 1901 годзе дзяржаўная камісія ацаніла будынкі комплекса ў 41 тысячу рублёў, а гарадская Дума разглядала прапанову губернатара пра пераробку пад турму былога кармеліцкага кляштара, але будынкі прызналі непрыдатнымі для гэтых мэтаў.

 

 

== Літаратура ==