Нацыянальная акадэмія навук Беларусі: Розніца паміж версіямі

Пасля [[Аперацыя Баграціён|вызвалення Мінска]] ў ліпені [[1944]] на пачатак [[1945]] восем інстытутаў акадэміі ўзнавілі сваю дзейнасць, а ў 1951 у Акадэміі навук налічвалася ўжо 29 навукова-даследчых устаноў, з іх 16 інстытутаў. Агульная колькасць супрацоўнікаў дасягнула 1234 чал., у тым ліку ў акадэміі працавалі 33 акадэмікі, 27 членаў-карэспандэнтаў, 55 [[прафесар]]оў і дактароў навук, 165 кандыдатаў навук. Профіль далейшых навукова-даследчых работ акадэміі складваўся пад уплывам змяненняў у структуры народнай гаспадаркі рэспублікі, патрэбнасцяў развіцця навукі, склаўшыхся традыцый і наяўнага навуковага патэнцыялу. Развіццё акадэміі і падрыхтоўка спецыялістаў для яе інстытутаў ажыццяўлялася пры падтрымцы ўрада ў Беларусі і СССР, а таксама вядучых навуковых цэнтраў [[Масква|Масквы]], [[Ленінград]]а і іншых гарадоў былога [[СССР|Савецкага Саюза]].

 

 

[http://www.pravo.by/main.aspx?guid=3871&p0=Pd0200007&p2={NRPA} Дэкрэтам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 5 сакавіка 2002 г. № 7] на НАН Беларусі ўскладзены функцыі рэспубліканскага органа дзяржаўнага кіравання па некаторых пытаннях фінансавання навуковай і інавацыйнай дзейнасці, развіцця інфарматызацыі і сістэмы навукова-тэхнічнай інфармацыі, кантролю за эфектыўным выкарыстанняем дзяржаўных сродкаў, што выдзляюцца на фінансаванне навуковых даследаванняў і распрацовак, а таксама правядзення навукова-тэхнічнай экспертызы. У яе склад былі ўключаны [[Акадэмія аграрных навук Рэспублікі Беларусь]], [[Беларускі рэспубліканскі фонд фундаментальных даследаванняў]], Беларускі дзяржаўны навукова-вытворчы канцэрн міжгаліновага машына- і прыборабудавання, [[Дзяржаўнае навукова-вытворчае аб'яднанне парашковай металургіі|Беларускі дзяржаўны навукова-вытворчы канцэрн парашковай металургіі]], створаны іншыя арганізацыйныя структуры.

* Беларуская энцыклапедыя. Т. 11. — Мн., 2000.

* Республика Беларусь. Т. 2 : энциклопедия. — Мн., 2006.

* [http://www.ihst.ru/projects/sohist/repress/belan.pdf ВОЗВРАЩЕННЫЕ ИМЕНА. Сотрудники АН Беларуси пострадавшие в период сталинских репрессий.] Сост. и авт. предисл. Н. В. Токарев; Под редакцией академика АН Беларуси А. С. Махнача. — Мн.: Навука i тэхнiка, 1992. —120 с.: ил. {{ref-ru}}