Філасофскія творы Сенекі атрымалі новае прызнанне ў 16—18XVI—XVIII ст., але ён быў прызнаным і пры жыцці; яго маёмасць часам дасягала вялікіх памераў<ref name=par/>. [[Агрыпіна Малодшая]] даверыла яму выхаванне свайго 11-гадовага сына [[Нерон]]а. Пасля таго, як Сенека высмеяў памерлага [[Клаўдзій|Клаўдзія]] ў саркастычным творы «Апакалакінтосіс», ён атрымаў ласку і новага імператара. Быў западозраны ў змове супраць Нерона, і быў змушаны скончыць жыццё самагубствам.
Сын Луцыя Анея Сенекі і Гельвіі. З 16XVI ст.стагоддзя лічылася, што вядомы яго партрэт (ідэнтыфікацыя [[Урсін]]а (1598)), але пазней ([[Вінкельман]] (1764) і знаходка гермы з выявамі [[Сакрат]]а і Сенекі (на Цэліевым пагорку ў Рыме (1813), у Берліне[[Берлін]]е з 1878) гэты партрэт быў прызнаны падробленым, і стаў называцца «Псеўда-Сенека». Такім чынам, верагодным партрэтам Сенекі ў наш час прызнаецца [[герма]] з выявамі [[Сакрат]]а і Сенекі<ref name=par>{{Крыніцы/Партрэты}}</ref>.
{{зноскі}}
== Літаратура ==
* {{Крыніцы/БелЭн|14|Сенека Луцый Аней|Адула Т. І.|328}}
