Мікалай Іванавіч Прашковіч: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1=Мікола (Мікалай Іванавіч) ПРАШКОВIЧПРАШКОВІЧ}} ([[4 мая]] [[1932]], в. Гарадзішча Бярэзінскага р-на — [[2 лютага]] [[1983]], в. Гарадзішча Бярэзінскага р-на), літаратуразнавец, крытык, перакладчык.

Скончыў СялiбскуюСялібскую СШ БярэзiнскагаБярэзінскага р-на (1952), у 1957 фiлалагічныфілалагічны ф-т [[БДУ]] (1957). Тры гады працаваў настаўнiкамнастаўнікам у розных школах БеларусiБеларусі. У 1960 паступiўпаступіў у аспiрантуруаспірантуру пры IнстытуцеІнстытуце лiтаратурылітаратуры iмяімя ЯнкiЯнкі Купалы [[АН БССР]]. СпецыялiзаваўсяСпецыялізаваўся па старажытнай беларускай лiтаратурылітаратуры, затым працягваў вучобу ў ЛенiнградзеЛенінградзе. Пасля сканчэння ў 1963 аспiрантурыаспірантуры працаваў малодшым, а з 1969 старшым навуковым супрацоўнiкамсупрацоўнікам IнстытутаІнстытута лiтаратурылітаратуры. У 1965 абаранiўабараніў дысертацыю па творчасцiтворчасці [[Сімяон Полацкі|СiмяонаСімяона Полацкага]]. Некаторыя яго выступленнiвыступленні ў друку вылучалiсявылучаліся асаблiвайасаблівай палемiчнайпалемічнай завостранасцю iі атрымалiатрымалі шырокiшырокі грамадскiграмадскі рэзананс у БеларусiБеларусі. Так, рэцэнзiярэцэнзія М. Прашковіча на кнiгукнігу [[А. Коршунаў|А. Коршунава]] пра [[АфанасiйАфанасій ФiлiповiчФіліповіч|АфанасiяАфанасія ФiлiповiчаФіліповіча]] (Полымя. 1965. № 12) выклiкалавыклікала рэзка адмоўную рэакцыю галоўнага афiцыёзнагаафіцыёзнага гiсторыкагісторыка [[Л. Абэцэдарскі|Л. Абэцэдарскага]], ягоных аднадумцаў iі паслужыла ў 1966 падставай для спецыяльнай навуковай дыскусiiдыскусіі ў АкадэмiiАкадэміі навук па пытаннях беларускай дзяржаўнасцiдзяржаўнасці, ацэнцы ролiролі царкоўна-рэлiгiйнайрэлігійнай унiiуніі iі iншінш. М. Прашковіч сябраваў з многiмiмногімі патрыятычна настроенымiнастроенымі беларускімі пiсьменнiкамiпісьменнікамі iі навукоўцамiнавукоўцамі, асаблiваасабліва з [[Л. ГенiюшГеніюш]], з якой перапiсваўсяперапісваўся iі якую наведваў у [[Зэльва|Зэльве]]. НаладзiўНаладзіў сувязiсувязі з украiнскiмiукраінскімі патрыётамiпатрыётамі. КалiКалі ў пачатку 1970-х г. некаторыя з iхіх ([[М. КацюбiнскаяКацюбінская]], [[З. Франко]]) былiбылі абвiнавачаныабвінавачаны ў нацыяналiзменацыяналізме iі пазбаўлены работы, М. Прашковіч збiраўзбіраў сродкiсродкі на дапамогу ўкраiнскiмўкраінскім сябрам. ДаверлiвыДаверлівы, адкрыты iі залiшнезалішне эмацыянальны М. Прашковіч быў выкарыстаны савецкай дзяржбяспекай, пад пiльнымпільным наглядам якой знаходзiўсязнаходзіўся, для дыскрэдытацыiдыскрэдытацыі некаторых патрыётаў, фабрыкацыiфабрыкацыі справы iі выкрыцця ў 1973—74 «гнязда беларускiхбеларускіх нацыяналiстаўнацыяналістаў» у АН БССР, у вынiкувыніку чаго пацярпела цэлая група беларускіх навукоўцаў. Па абвiнавачаннiабвінавачанні ў беларускім нацыяналiзменацыяналізме ў 1974 М. Прашковіч быў звольнены з работы ў АН БССР. Пэўны час заставаўся беспрацоўным, затым працаваў грузчыкам, карэктарам у часопісе «Родная прырода» iі газеце «Вечерний Минск». У 1982 г. па стане здароўя пакiнуўпакінуў работу. ТрагiчнаТрагічна загiнуўзагінуў у час пажару ў роднай вёсцы.

** РабкевiчРабкевіч В. Група пяцёх // Наша НiваНіва. 1995. № 3;