Царква Святога Іосіфа (Іжа): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Roman Miller (размовы | уклад) commons |
др clean up, перанесена: globus.tut.by → globustut.by з дапамогай AWB |
||
Радок 38:
== Гісторыя ==
Праваслаўная царква ў Іжы існавала ўжо ў XVI ст., з XVIІ стагоддзя апынулася ва ўладанні [[Віленская капітула|Віленскай капітулы]] і стала [[Уніяцкая царква на Беларусі|ўніяцкай]]. Паступова ў ХІХ ст. Кішчанская царква, як і адпаведная вёска (Іжа-Кішчанская) па найменаванні войтаўства стала звацца [[Іжа|Іжскай]]. Пасля [[1839]] года, з далучэннем [[Уніяцкая царква на Беларусі|Уніяцкай Царквы]] да [[Руская праваслаўная царква|Рускай праваслаўнай]], храм у Іжы ([[1774]] года пабудовы) пераабсталявалі і асвяцілі пад тытулам [[Іосіф Абручнік|Святога Іосіфа Абручніка]]<ref name="kosiak.eu">[http://www.kosiak.eu/be/blog-by/stefan-rygoravich-kasyak-starejshy-nasta%D1%9Enik-shchuchynskaj-pryxodskaj-vuchelni.html#more-133 Стэфан Рыгоравіч Касяк – Старэйшы настаўнік Шчучынскай прыходскай вучэльні] // Касяк – генеалагічныя пошукі продкаў</ref>. На пачатку ХХ ст. будынак царквы значна нахіліўся на паўночны бок. Епархіяльныя архітэктары ў [[1903]] і [[1908]] гг. палічылі яе зусім непрыгоднай для богаслужэння, але храм яшчэ дзейнічаў не менш дзесяці гадоў.
Пасля [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]], у складзе [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польскай рэспублікі]], з 1922 г. на месцы старога храма распачалося будаўніцтва новай драўлянай царквы. З мэтай аднаўлення ўніяцтва і пераманньвання праваслаўнай паствы ў каталіцызм, царкву паставілі [[алтар]]ом на захад. Але прыхаджане адразу запрацівіліся такой палітыцы і святар Ружыцкі, што вёў будаўніцтва да 1929 г. быў вымушаны аставіць прыход.
Пабудаваная ў [[1922]] — [[1929]] гг., пасля [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]], пры [[Савецкая ўлада|савецкай уладзе]], у [[1963]] годзе царква была зачынена. Пэўны час памяшканне храма пуставала, пасля выкарыстоўвалася пад [[збожжасховішча]] [[калгас]]а «Рассвет», пазней — калгасны музей. З [[1989]] года пачалося адраджэнне храма і ўжо ў [[
▲Пабудаваная ў [[1922]] — [[1929]] гг., пасля [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]], пры [[Савецкая ўлада|савецкай уладзе]], у [[1963]] годзе царква была зачынена. Пэўны час памяшканне храма пуставала, пасля выкарыстоўвалася пад [[збожжасховішча]] [[калгас]]а «Рассвет», пазней — калгасны музей. З [[1989]] года пачалося адраджэнне храма і ўжо ў [[Люты|лютым]] [[1990]] г. царква была асвечана наноў. З [[2002]] па [[2004]] гг. па блаславенні [[Філарэт (Вахрамееў)|Патрыяршага Экзарха Філарэта]] праводзілася рэканструкцыя [[купал]]оў, храм набыў новы від.
== Настаяцелі ==
* 1832 — 1847 Іаан Кузьміч Снітка
* 1864 — 1881 Адам Фаміч Андрушкевіч<ref name="kosiak.eu"/>
* 1881 — 1903 Мацей Міхайлавіч Клонскі
* 1903 — 1917 Мікалай Пятровіч Краснікаў
Радок 57 ⟶ 56:
== Архітэктура ==
Твор архітэктуры ў стылізаваных формах царкоўнай архітэктуры другой паловы ХІХ ст. Трохчастковую кампазіцыю фарміруюць трох'ярусны ([[васьмярык]] на 2 [[чацвярык, збудаванне|чацверык]]ах) [[прытвор]]-[[званіца|званіц]]а, прамавугольная ў плане малітоўная зала і [[апсіда|апсід]]а. [[
[[Файл:Iža, Jazepaŭskaja. Іжа, Язэпаўская (B. Mihačoŭ, 04.1917).jpg|міні|злева|Старая царква ў 1917 годзе]]
Радок 71 ⟶ 70:
* {{hram.by|512}}
* {{radzima|3231}}
* {{ГБ|https://
* [http://www.molod-eparchy.by/be/eparkhiya/blagachynni/vilejskae/item/823-prykhod-khrama-svyatoga-pravednaga-iosifa-abruchnika-u-v-izha Царква Святога Іосіфа (Іжа)] на сайце [[Маладзечанская епархія|Маладзечанскай епархіі]]
{{Вілейскае благачынне}}
[[Катэгорыя:Храмы Маладзечанскай епархіі]]
[[Катэгорыя:Храмы паводле алфавіта]]
| |||