'''Сіенская школа жывапісу''' — мастацкая школа ў [[Італія|Італіі]] ў XIII—XVI ст.стагоддзях з цэнтрам у г.горадзе [[Сіена]].
Зыходзіла з традыцый італа-візантыйскага і гатыкчнагагатычнага жывапісу. У перыяд росквіту школы (XIII — першая палова XIV ст.) творы яе майстроў [[Дуча ды Буанінсенья]], [[Сімоне Марціні]], [[Амброджа Ларанцэці]], [[П'етра Ларанцэці]]) вызначаліся адухоўленым лірызмам, эмацыянальнай насычанасцю мяккага каларыту, вытанчанасцю лінейнага рытму. Сіенская школа цесна звязана з пошукамі [[Джота ды Бандоне]] і творчасцю фларэнційскіх майстроў протарэнесансу. У XV ст.стагоддзі яе адметнымі рысамі былі вытанчаны дэкаратызм, лірычная сузіральнасць, атмасфера казачнасці (Джавані ды Паала). У XVI ст.стагоддзі школа паступова страціла сваё значэнне.
