Удзельнік:Чаховіч Уладзіслаў/Лондан: Розніца паміж версіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
clean up з дапамогай AWB
clean up з дапамогай AWB
Радок 1:
{{Славутасць}}
{{Славутасьць}}
'''Пала́ц у [[Дабраўляны ([[Смаргонскі раён]])|Дабраўля́нах]]''' быў пабудаваны ў [[XVIII стагоддзе|XVIII ст.]] пры [[Сангушкі|Сангушках]]. У 1823—1830 гадах быў значна пашыраны Адамам Гюнтэрам. Захавалася літаграфія [[КазімерКазімір Бахматовіч|КазімераКазіміра Бахматовіча]] 1835 годугода з выявай палацу, а таксама нямецкая паштоўка 1917 годугода, на якой відаць палац напярэдадні пажару. У палацы пры Гюнтэрах была вялікая бібліятэка.
 
== Гісторыя ==
У 1824 г. граф [[Адам Гюнтэр]] і яго жонка Аляксандра Канстанцыя Гюнтэр з ТызэнгаўзаўТызенгаўзаў (пам. у 1843) заклалі нарожны камень пад новы палац у Дабраўлянах. Дзякуючы іхнім намаганьнямнамаганням сядзіба Гюнтэраў ператварылася ў сапраўдны культурны цэнтарцэнтр для мясцовага дваранства. Правінцыйнае жыцьцёжыццё ў Дабраўлянах першай паловы ХІХXIX стагодзьдзястагоддзя добра апісанае ў мэмуарахмемуарах іх малодшай дачкі — Альбіны ГабрыелыГабрыэлы Пузыны (1815, Вільня — 16.08.1869, Гарадзілава). Падчас паўстаньняпаўстання 1831 годугода граф Адам Гюнтэр увайшоў у склад паўстанцкага Часовага ўрадуўрада СьвянцянскагаСвянцянскага паветупавета, за што пазьнейпазней паўстаў перад судом<ref>Драўніцкі Я. Антыцарскае паўстанне 1831 года на Віленшчыне // Нашы карані. Ілюстраваны часопіс краязнаўцаў Паазер’я. Паставы: Сумежжа. — №5, студзень-сакавік 2003 г. — С.14.</ref>.
 
У 1851 годзе Адам Гюнтэр падзяліў сваю маёмасьцьмаёмасць паміж трыма дочкамі: [[Матыльда Бучынскія|Матыльдай Бучынскай]], Ідай Мастоўскай і [[Габрыэля Пузына|Габрыэляй Пузынай]]. У грашовым эквіваленце на долю кожнай зьз сясьцёрсясцёр прыпадала па 116 992 рублі срэбрам і 33 <sup>1</sup>/<sub>3</sub> капеек. Тады Матыльда ​​ўзяла сабе Дабраўляны і фальварак НадбрэзьзеНадбрэззе з даплатай сёстрам па 21 326 рублёў срэбрам.
 
З сакавіка 1862 і да 22 лютага 1864 годугода ў Дабраўлянах хаваўся ад перасьледупераследу царскай адміністрацыі [[Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч]]. У сакавіку 1862 годугода часовы ваенны губэрнатаргубернатар МенскайМінскай губэрнігуберні генэралгенерал-маёр Кушаль разаслаў цыркуляр, у якім было напісана: «Па атрыманых мною праўдзівых зьвесткахзвестках высьвятляеццавысвятляецца, што памешчыкам Марцінкевічам напісаны на народнай беларускай мове абуральны верш пад назвай „Гутарка старога дзеда“, што мае на мэце ўзбудзіць сялянаўсялян заходніх губэрняўгуберняў супраць урада, … і што г. Марцінкевіч стараецца распаўсюджваць свой твор… сярод простага народународа». Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч знайшоў прытулак у Дабраўлянах у Матыльды Бучынскай. ПасьляПасля таго, як маёнтак Дабраўляны быў [[СэквэстарСеквестар|сэквэстраванысеквестраваны]], з 22 лютага 1864 годугода вымушаны быў пераехаць у найбліжэйшае мястэчка [[СьвірСвір (МенскаяМінская вобласьцьвобласць)|СьвірСвір]], дзе пражываў паўгоду да самага свайго арышту<ref>Памяць: Гісторыка-дакументальная хроніка Мядзельскага раёна. — Мн.,1998. — С. 110. — {{ISBN|985-11-0107-9}}</ref>.
 
У гады Першай сусьветнайсусветнай вайны палац быў цалкам разбураны і згарэў неўзабаве пасьляпасля вайны (1920) ў выніку падпалу супрацоўнікамі. ПазьнейПазней ён быў разбураны, парк таксама зьнікзнік. На сёньняшнісённяшні час засталіся толькі гаспадарчыя пабудовы і рэштка парку.
 
Палац ўу Дабраўлянах знайшоў сваё адлюстраваньнеадлюстраванне ў творы [[Ігнат Ходзька|Ігната Ходзькі]]<ref>[http://tv.sb.by/kultura/article/odin-iz-roda-khodzko.html?AJAX_MONTH=6&AJAX_YEAR=2015 Один из рода Ходзько]</ref> «Пракляты», напісанага на падставе мясцовай легенды.
 
== Крыніцы ==