Васіль Пятровіч Шаранговіч: Розніца паміж версіямі

Памёр 31 снежня 2021 года<ref>[https://zviazda.by/be/news/20211231/1640952641-pamyor-narodny-mastak-belarusi-vasil-sharangovich Памёр народны мастак Беларусі Васіль Шаранговіч]</ref>.

 

Працаваў у галіне кніжнай і станковай графікі. Творчасці ўласцівы разнастайнасць графічных тэхнік і стылявых прыёмаў, выразны малюнак, эмацыянальнасць і глыбокая змястоўнасць вобразаў.

 

 

Рэквіем людской мужнасці і стойкасці ў гады Вялікай Айчыннай вайны, увасоблены строгімі сродкамі графікі, гучыць у цыкле моцных па экспрэсіі гравюр «Памяці вогненных вёсак» ([[1979 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1979]]—85). У станковых работах шырока выкарыстоўвае нацыянальныя мастацкія традыцыі, сімволіку і метафару, у многіх творах адчувальна паэтызацыя чалавечага быцця з яго прыгажосцю і драматызмам, калізіямі, што дасягаецца своеасаблівасцю ракурсаў каларыту, рытмічнай арганізацыі прасторы: «Смерць Гражыны» (паводле [[А. Міцкевіч]]а, [[1970 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1970]]), «Партрэт [[Францыск Скарына|Францыска Скарыны]]» ([[1971 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1971]]), «Ганчар» ([[1973 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1973]]), «А хто там ідзе» ([[1976 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1976]]), серыі «Край [[Возера Нарач|нарачанскі]]» ([[1972 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1972]]—75), «[[Блакада Ленінграда|Блакада]]. 1943 год» ([[1974 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1974]]), трыпціх «Дзе крыўда адвечная спела» ([[1982 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1982]]) і інш.

 

== Прэміі і ўзнагароды ==