Восіп Эмілевіч Мандэльштам: Розніца паміж версіямі

| Вікітэка = нельга

}}

 

== Біяграфія ==

 

== Творчасць ==

Пачынаў паэтычную кар’еру як [[Сімвалізм|сімваліст]], паслядоўнік найперш [[Поль Верлен|Поля Верлена]] і [[Фёдар Кузьміч Салагуб|Фёдара Салагуба]], а таксама папярэдніка сімвалістаў — [[Фёдар Цютчаў|Фёдара Цютчава]]. У канцы [[1912]] года ўвайшоў у «цэх паэтаў» — купку [[Акмеізм|акмеістаў]] на чале з [[Сяргей Гарадзецкі|Сяргеем Гарадзецкім]] і [[Мікалай Гумілёў|Мікалаем Гумілёвым]]. Мандэльштам склаў маніфест гэтага руху «Ранак акмеізму» (апублікаваны ў [[1919]]). Паэтычныя пошукі гэтага перыяду выявіла дэбютная кніга вершаў «Камень» (выдавалася тройчы: у [[1913]], [[1916]] і [[1922]]).

 

Вершы часу [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]] і [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|бальшавіцкай рэвалюцыі]] ([[1916]]—[[1920]]) склалі другую кнігу «Tristia» («кнігу скрухаў», назва паходзіць ад [[Авідый|Авідыя]]), якая выйшла ў [[1922]] годзе ў [[Берлін]]е. У кнізе яскрава прасочваецца эвалюцыя ад акмеістычнага, рацыянальнага, да іррацыянальнага, да паэтыкі найскладанейшых асацыяцый.

 

З мая [[1925]] па кастрычнік [[1930]] настае перапынак у стварэнні вершаў. У гэты час піша прозу: аўтабіяграфія «Шум часу» ({{lang-ru|«Шум времени»}}, [[1923]]), «Егіпецкая марка» ({{lang-ru|«Египетская марка»|скарочана}}, [[1927]]). У [[1928]] годзе надрукаваны апошні прыжыццёвы паэтычны зборнік «Вершы» ({{lang-ru|«Стихотворения»|скарочана}}), а таксама кніга абраных артыкулаў «Пра паэзію» ({{lang-ru|«О поэзии»|скарочана}}). Займаецца таксама перакладамі на рускую (19 кніг за 6 гадоў), працаваў карэспандэнтам у газеце.

 

 

== Літаратура ==

 

== Крыніцы і заўвагі ==

[[Катэгорыя:Літаратуразнаўцы Расіі]]

[[Катэгорыя:Памерлі ў месцах пазбаўлення волі]]

[[Катэгорыя:Памерлі ад тыфу]]

[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя савецкай уладай]]