Вінцэнт ван Гог: Розніца паміж версіямі

Пасля першай выставы карцін у канцы 1880-х гадоў вядомасць ван Гога пастаянна расла сярод калегаў, мастацтвазнаўцаў, дылераў і калекцыянераў<ref>{{ref-en}} John Rewald, ''Studies in Post-Impressionism'', ''The Posthumous Fate of Vincent van Gogh 1890—1970,''pp. 244—254, published by Harry N. Abrams 1986, ISBN 0-8109-1632-0</ref>. Пасля яго смерці мемарыяльныя выставы былі арганізаваны ў Брусэлі, Парыжы, Гаазе і Антвэрпэне. У пачатку XX стагоддзя адбыліся рэтраспектывы ў Парыжы (1901 і 1905 гады) і Амстэрдаме (1905 года) і значныя групавыя выставы ў Кёльне (1912 год), Нью-Ёрку (1913 год) і Берліне (1914 год)<ref>Dorn, Roland, Leeman, Fred & alt. Vincent van Gogh and Early Modern Art, 1890—1914 (exh. cat). Essen & Amsterdam, 1990. ISBN 3-923641-33-8 (на английском) ISBN 3-923641-31-1 (на немецком) ISBN 90-6630-247-X (на голландском)</ref>. Гэта аказала прыкметны ўплыў на наступныя пакаленні мастакоў<ref name="Rewald, John 1970">{{ref-en}} Rewald, John. «The posthumous fate of Vincent van Gogh 1890—1970». ''Museumjournaal'', August-September 1970. Republished in Rewald (1986), 248</ref>. Да сярэдзіны XX стагоддзя Вінцэнт ван Гог разглядаецца як адзін з найвялікшых і самых вядомых мастакоў у гісторыі<ref name="Rewald, John 1970"/> ref>{{ref-en}} "[http://books.google.com/books?id=GVIEAAAAMBAJ&pg=PA82&dq=is+Vincent+van+Gogh+the+greatest+painter&hl=en&ei=c9AtTNSMNsL38AbzgpT7Ag&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CDoQ6AEwAQ#v=onepage&q=is%20Vincent%20van%20Gogh%20the%20greatest%20painter&f=false Vincent van Gogh The Dutch Master of Modern Art has his Greatest American Show], " ''Life Magazine'', 10 October 1949, pp.&nbsp;82–87.</ref><ref>{{ref-en}} [http://www.nga.gov/education/classroom/self_portraits/bio_van_gogh.shtm National Gallery of Art, Washington DC] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20060417083052/http://www.nga.gov/education/classroom/self_portraits/bio_van_gogh.shtm |date=17 красавіка 2006 }}.</ref>. У 2007 годзе група галандскіх гісторыкаў склала «Канон галандскай гісторыі» для выкладання ў школах, у якім ван Гог быў змешчаны ў якасці адной з пяцідзесяці тэм, нароўні з іншымі нацыянальнымі сімваламі, такімі як [[Рэмбрандт]] і мастацкая група «Стыль»<ref>{{ref-nl}} {{cite web

| title = The Canon of the Netherlands

| work = De Canon van Nederland

| publisher = Foundation entoen.nu

| year = 2007

| url = http://entoen.nu/default.aspx?lan=e

| archiveurl = httphttps://www.webcitation.org/69yVejUI3?url=http://entoen.nu/default.aspx?lan=e

| archivedate = 2012-08-17 жніўня 2012

Разам з творамі Пабла Пікаса працы Ван Гога з'яўляюцца аднымі з першых у спісе самых дарагіх карцін, калі-небудзь прададзеных у свеце, паводле адзнак з аўкцыёнаў і прыватных продажаў. У лік прададзеных за больш чым 100 мільёнаў долараў (у эквіваленце 2011 года) уваходзяць: «Партрэт доктара Гашэ»<ref>{{ref-en}} [http://www.artnet.com/magazine_pre2000/features/decker/decker11-4-98.asp Andrew Decker, «The Silent Boom»], ''Artnet.com''.</ref>, «Партрэт паштальёна Жазэфа Рулена» і «Ірысыы»<ref>{{ref-en}} [http://www.tiptoptens.com/2011/07/16/top-10-most-expensive-paintings/ «Top 10 Most Expensive Paintings»] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20130317003143/http://www.tiptoptens.com/2011/07/16/top-10-most-expensive-paintings/ |date=17 сакавіка 2013 }}, ''TipTopTens.com''.</ref>. Карціна «Пшанічнага поле з кіпарысамі» была прададзеная ў 1993 годзе за 57 млн долараў, неверагодна высокую цану ў той час, а яго «Аўтапартрэт з адрэзаным вухам і трубкай» быў прададзены ў прыватным парадку ў канцы 1990-х гадоў. Паводле ацэнак, кошт продажу склала 80-90 мільёнаў долараў<ref>{{ref-en}} [http://www.theartwolf.com/10_expensive.htm G. Fernández, «The Most Expensive Paintings ever sold»], ''TheArtWolf.com''.</ref>.

У сваім апошнім лісце да Тэа Вінсэнт прызнаўся, што, паколькі ў яго не было дзяцей, то ён разглядае свае карціны як нашчадкаў. Разважаючы над гэтым, гісторык Сайман Шама прыйшоў да высновы, што ён «сапраўды меў дзіця — экспрэсіянізм, і шмат-шмат нашчадкаў». Шаманы згадвае шырокае кола мастакоў, якія адаптавалі элементы стылю ван Гога, у іх ліку — Вілем дэ Кунінг, Говард Ходжкін і Джэксан Полак<ref>{{ref-en}} Schama, Simon. «Wheatfield with Crows». Simon Schama's Power of Art, 2006. Documentary, from 59:20</ref>. Фавісты пашырылі вобласць прымянення колеру і свабоду ў яго выкарыстанні<ref>{{ref-en}} [http://www.tate.org.uk/collections/glossary/definition.jsp?entryId=102 "Glossary: Fauvism] {{Недаступная спасылка|чысло=14|месяц=05|год=2013Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20100517015050/http://www.tate.org.uk/collections/glossary/definition.jsp?entryId=102 |date=17 мая 2010 }}, Tate.</ref>, таксама як і нямецкія экспрэсіяністы з групы «Die Brücke» і іншыя раннія мадэрністы<ref>{{ref-en}} [http://www.usatoday.com/travel/destinations/2007-03-22-van-gogh-new-york_N.htm David Minthorn, ''NYC exhibit highlights van Gogh's impact on German modernists,'' USA Today, 2007].</ref>. Абстрактны экспрэсіянізм 1940-х і 1950-х гадоў разглядаецца як часткова натхнёны шырокімі, жэстыкуляцыйнымі мазкамі ван Гога. Вось што кажа мастацтвазнаўца Сью Хаббард аб выставе «Вінцэнт ван Гог і Экспрэсіянізм»:

З кастрычніка 2009 па студзень 2010 года ў музеі Вінцэнта ван Гога ў Амстэрдаме адбылася выстава, прысвечаная лістам мастака<ref>{{ref-en}} [http://www.theartnewspaper.com/whatson/results.asp?id=1101129 The Art Newspaper] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20121120205555/http://www.theartnewspaper.com/whatson/results.asp?id=1101129 |date=20 лістапада 2012 }}.</ref>, затым, з канца студзеня па красавік 2010 года, выстава пераехала ў Каралеўскую акадэмію мастацтваў Лондана<ref>{{ref-en}} {{cite web|url=http://www.royalacademy.org.uk/exhibitions/vangogh/|title=The Real Van Gogh: The Artist and His Letters|publisher=Royal Academy of Arts|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/69yVfRTIq?url=http://www.royalacademy.org.uk/exhibitions/vangogh/|archivedate=2012-08-17 жніўня 2012|accessdate=12 студзеня 2015|deadurl=yes}}</ref>.

* [http://www.moleskine.by/article/tragicheskaya-zhizn-vensenta-van-goga Трагичнае жыцце Ван Гога] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20100130050158/http://www.moleskine.by/article/tragicheskaya-zhizn-vensenta-van-goga/ |date=30 студзеня 2010 }}{{ref-ru}}