Удзельнік:Чаховіч Уладзіслаў/Лондан: Розніца паміж версіямі

'''Віктар Анатолевіч Шандаровіч'''<ref>{{Навінаcite web|аўтарauthor=[[Ганна Соўсь]]|загаловакtitle=Шандаровіч: Ад дзясяткаў мільёнаў тэлегледачоў 15 гадоў таму да выхаду з плякатамплакатам да мінакоў|спасылкаurl=https://www.svaboda.org/a/26560434.html|выдавецpublisher=[[Беларуская служба Радыё Свабода|Беларуская служба Радыё «Свабода»]]|дата публікацыіdate=1 верасьняверасня 2014|дата доступуaccessdate=13 студзеня 2022}}</ref> ({{моваlang-ru|Ви́ктор Анато́льевич Шендеро́вич}},; {{ДН|15|8|1958}}, [[{{МН|Масква]]||}}) — [[РасеяРасія|расейскірасійскі]] і [[Ізраіль|ізраільскі]] [[журналіст]], празаік, [[паэт]], [[драматург]], [[сцэнарыст]], тэлевядоўца і радыёвядоўца, сатырык, [[публіцыст]], [[пэдагогпедагог]]. Калумніст часопісу [[The New Times]].

== ЖыцьцяпісБіяграфія ==

Нарадзіўся з сям'і інжынэраінжынера Анатоля Семяновіча Шандаровіча (1930—2017) і пэдагогапедагога ІнэсыІнесы Яўсееўны Дазорцавай (1929—2011). Дзед па бацькоўскай лініі, Сямён Маркавіч Шандаровіч (1903—1984), інжынэрінжынер-хімік, працаваў на заводзе ЗІЛ, двойчы падвяргаўся палітычным рэпрэсіям у 1929 і 1948 гадах. Бабуля па бацькоўскай лініі — Лідзія (народжаная Эйдля)<ref>[https://gazetaby.com/post/shenderovich-ded-iz-belarusi-edinstvennyj-iz-183-c/160415/ Шендерович: «Дед из Беларуси — единственный из 183 человек живым проскочил 1937 год»]</ref>. Другі дзед, Яўсей Самуілавіч Дазорцаў, быў начальнікам аддзелу СПА Наркамату вугальнай прамысловасьціпрамысловасці. Старэйшы лейтэнант Яўсей Дазорцаў, камандзір роты 477-га стралковага палка<ref>{{Citecite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, погиб,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_prikaz9413398/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref>. 161-й стралковай дывізіі — будучай 4-й гвардзейскай стралковай Апосталаўска-ВэнскайВенскай ЧырванасьцяжнайЧырванасцяжнай дывізіі, загінуў на фронце 7 кастрычніка 1941 годугода<ref>{{Citecite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, погиб,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_prikaz9187287/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref> пад [[Ленінград]]ам<ref>{{Citecite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, __.10.1941, погиб,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_donesenie51005542/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref><ref>{{Citecite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, , погиб (пропал без вести),|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_dopolnitelnoe_donesenie75336158/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref><ref>{{Citecite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, убит,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_donesenie72751696/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref>. Пахаваны ў в. Гонтавая Ліпка ЛенінградзкайЛенінградскай вобласьцівобласці<ref>{{Citecite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, убит,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_dopolnitelnoe_donesenie5700494/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref>.

У 10 клясекласе Віктара Шандаровіча заўважае [[Канстанцін Райкін]] і Шандаровіч патрапіў на навучаньненавучанне ў тэатральную школу [[Алег Табакоў|Алега Табакова]]. Гэты факт вызначыў далейшы лёс падлетка. У 1975 годзе ён паступае на рэжысуру і праз 5 гадоў пасьпяховапаспяхова абараняе дыплёмдыплом [[Маскоўскі інстытут культуры і мастацтваў|Маскоўскага інстытутуінстытута культуры і мастацтваў]].

ПасьляПасля навучаньнянавучання Віктар праходзіць тэрміновую службу ў войску. У далейшым ён казаў, што менавіта служба дала яму многія сюжэты, якія ён увасобіў у сваіх сатырычных творах. Аж да 1990 годугода Шандаровіч працаваў у ГІТІСе, дзе не толькі выкладаў сцэнічнае майстэрства, але і ставіў ўласныяуласныя карціны. Так, у 1988 годзе па сатырычных расказах Віктара выступіў [[Генадзь Хазанаў]]. Аднак пік кар'еры рэжысёра прыйшоўся на 1990-я гады.

Адной з прычынаўпрычын зьнішчэньнязнішчэння расейскімірасійскімі ўладамі старога НТВ былі "Куклы" і праграма "Ітого", якія рыхтаваў і веў Віктар Шандаровіч. Супрацоўнічае з «Радыё Свабода»: з 29 ліпеня 2003 па 27 сьнежняснежня 2009 годугода вёў перадачу «Все свободны», да жніўня 2015 года публікаваўся на сайце радыёстанцыі як адзін з калумністаў.

З 14 лістапада 2003 па 28 чэрвеня 2008 годугода - мастацкі кіраўнік і вядучы праграмы "Плаўлены сырок" на радыёстанцыі "[[Эхо Москвы]]".

10 студзеня 2022 годугода паведаміў у соцсетках, што зьехаўз'ехаў з РасеіРасіі ў мэтах бясьпекібяспекі<ref>[https://www.svaboda.org/a/31651036.html «Мірнаму пратэсту ў таталітарным грамадзтвеграмадстве наканаванаянаканаванае паразапаражэнне», — Шандаровіч пра свой ад’езд і кроў беларусаў], [[Радыё Свабода]], 13-01-2022 </ref>.

== ТворчасьцьТворчасць ==

* 2002 — Цёзка ШвэйцэраШвейцэра

* 2010 — Пацярпелы ГольдзінэрГольдзінер

* 2011 — Вечаровы выезд таварыства сьляпыхсляпых

* 2019 — Пабачыць СолсбэрыСолсберы

Па п'есеп’есе «Пацярпелы ГольдзінэрГольдзінер» у 2014 годзе быў пастаўлены спэктакальспектакль, у якім галоўную роль граў [[УладзімерУладзімір Этуш]]<ref name="etush">{{cite web|url=https://www.etush.ru/afisha/poterpevshij-goldiner-2014.html|title=«Потерпевший Гольдинер» (2014)|first=|last=|website=etush.ru|date=|accessdate=2020-11-30}}</ref>.

* 1997 — ''ТэатарТэатр аднаго Шэндэровіча''

* 2007 — ''Плавленые сырки и другая пища для умаўма''

{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІDEFAULTSORT:Шандаровіч, Віктар Анатолевіч}}

[[Катэгорыя:Расейскія журналісты Расіі]]

[[Катэгорыя:РасейскіяРускія літаратары]]

[[Катэгорыя:Расейскіяпедагогі пэдагогіРасіі]]