Элізабет Олін: Розніца паміж версіямі

'''Элізабэт Олін''' ({{ДН|8|12|1740}}, [[Стакгольм]] — {{ДН|26|3|1828}}, [[Стакгольм]]) — аднашведская з[[опера|оперная]] першых[[спявак|спявачка]] прафесійныхі спевячак[[кампазітар]]. ШвецыіВыканала ігалоўную першаяжаночую уролю Швецыіў опернаяадкрыцці прымадона.[[Каралеўская Янаопера былаў спявачкай,Стакгольме|Шведскай актрысайкаралеўскай оперы]] ў [[1773]] годзе, і кампазітарамяе называюць першай шведскай опернай прымадонай. Разам з Фрэдрык{{нп3|Фрэдрыка Лёф|Фрэдрыкай янаЛёф|ru|Лёф, Фредрика}} была самай паспяховай актрысай жаночага полу ў 18[[XVIII стагоддзе|XVIII стагоддзі]] ў [[Швецыя|Швецыі]].

5 снежня 1782 года Олін была абрана членам №  85 у Каралеўскай музычнай акадэміі і стала першай жанчынай у акадэміі. Олін папрасілася сысці з Оперы ў 1782 годзе і сышла ў адстаўку толькі ў 1784 годзе. Прычынай, павінна быць, былі адносіны дачкі са Стенбаргам. Фармальна яна заставалася ў прафесіі да 1803 года, але на самой справе не з’яўлялася, за выключэннем некалькіх гастроляў. Яе запрасілі выступіць на вяселлі караля ў 1797 годзе. 27 лютага 1808 года яна зрабіла сваё апошняе публічнае выступленне, калі выканала арыю Траеты на канцэрце ў Рыдархусете пры ўдзеле Хафнера, канцэртмайстра Мюлера, Жанет Васеліўс і піяністкі Караліны Стэнборг, якая дэбютавала ў Нарчопінге ва ўзросце дзесяці гадоў у 1804 годзе ў карысць Карла Стэнборга, які спяваў у апошні раз.