Ad hominem: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Zmickli (размовы | уклад)
Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз маб. дадатак Праўка праз дадатак Android
KrBot (размовы | уклад)
др + {{няма катэгорый}}
Радок 1:
 
{{Redirect|Ad hominem}}
[[File:Aristotle Altemps Inv8575.jpg|thumb|Арыстоцель (384–322 гг. да н. э.) Быў першым філосафам, які размяжоўваў аргументы, якія нападалі на тэзіс або на іншых асоб]]
Радок 14 ⟶ 13:
 
''Ad hominem'' супрацьпастаўляецца аргументацыя ў існасці — ''[[ad rem]]'' — ці па (абʼектоўнай) ісціне — ''[[ad veritatem]]''. Калі ''argumentum ad rem'' скіраваны непасрэдна на абгрунтаванне даказванага зацвярджэння, то ''argumentum ad hominem'' выкарыстоўваецца з мэтай перамогі ў спрэчцы з канкрэтным апанентам ці апанентамі.
 
 
== Гісторыя ==
Тэрмін быў уведзены рымскімі [[Прамоўца|прамоўцамі]] пры класіфікацыі прыёмаў пераканання аўдыторыі і першапачаткова азначаў апеляцыю да эмоцый, перакананняў і забабонам слухачоў — прыём сам па сабе не лічыцца забароненым ні ў старажытнай, ні ў сучаснай прамоўніцкай практыцы. Аднак выкарыстанне ''ad hominem'' у навуковай ці іншай прафесійнай дыскусіі некарэктна, так як такая дыскусія прыпускае, як правіла, імкненне бакоў да абʼектовай праўдзе, а не спробу апынуцца пераможцам у вачах гледачоў.
 
== Лагічны выкрут ==
Апеляцыя да асобы адносіцца да так званых [[Лагічны выкрут|лагічных выкрутаў]] — псіхалагічна дзейсным, але лагічна некарэктным спосабам абгрунтавання тэзіса. З лагічнага пункту гледжання ''ad hominem personam'' мае наступную форму:
# Чалавек А выказвае зацвярджэнне X.
Радок 42 ⟶ 40:
=== Пераход на асабістасці ===
 
Абразлівы ''ad hominem'', званы таксама "пераходам на асабістасці", часта ўтрымлівае абразу або прыніжэнне апанента. У агульным выпадку ён складаецца ва ўказанні на факты, якія характарызуюць самога апанента, але якія не маюць дачынення да яго аргументацыі. Асноўнай яго прынцып — стварыць у гледачоў агульнае негатыўнае ўяўленне пра апанента асабіста і, такім чынам, стварыць ўражанне аб любой аргументацыі апанента, як тая, што зыходзіць ад нявартай даверу крыніцы.
 
Такі прыём прыводзіць да памылковай логіцы, замяняючы аргументацыю агульным уражаннем пра апанента, якое не мае адносінаў да прадстаўленых ім аргументаў, але ён бывае дзейсным дзякуючы так званаму [[Гало-эфект|гало-эфекту]].
Радок 76 ⟶ 74:
 
Лагічная памылка ў першым вывадзе наўна — тое, што чалавек па нейкіх параметрах "дрэнны", зусім не азначае, што ўсё, што ён падтрымлівае, аўтаматычна таксама з’яўляецца дрэнным. Аднак гэтая пазіцыя эмацыйна лёгка прымаецца. Прычым, калі ў выпадку «абразлівага ''ad hominem''» патрабуецца прадставіць хоць нейкія абгрунтаванні таго, што апанент «дрэнны», то ў дадзеным выпадку гэтага не патрабуецца — у якасці «аднадумца» апанента выбіраецца той, хто першапачаткова загадзя «дрэнны», і гэта нават не абмяркоўваецца.
 
{{няма катэгорый|date=2022-03-10}}