|
=== Асноўныя этапы станаўлення малекулярнай фізікі як навукі ў перыяд Новага і Навейшага часу ===
У XVIII ст. гарачым прыхільнікам і прапагандыстам малекулярна-кінэтычнай тэорыі (якая з'яўляеццаз’яўляецца асновай сучаснай малекулярнай фізікі) быў [[Міхаіл Васільевіч Ламаносаў]]. У 1750 г. М. В. Ламаносаў апублікаваў працу "«Разважанне аб прычыне цеплыні і холаду"». - — адну з першых навуковых прац па малекулярнай фізіке.
У 1738 г. адным з першых вучоных, які прымяніў колькасныя разлікі для тлумачэння ціску газаў з малекулярнага пункта гледжання, быў член Пецярбургскай акадэміі навук [[Данііл Бернулі]].
У 1824 г. [[Нікала Леанар Садзі Карно|Садзі Карно]] апублікаваў працу "«Разважанні аб рухаючай сіле агню і аб машынах, здольных развіваць гэту сілу"».
У 1827 г., назіраючы ў лупу з вялікім павелічэннем завісь кветкавага пылку ў вадзе, ангійскі батанік Роберт Броўн заўважыў, што маленькія часцінкі пылку бесперапынна і хаатычна рухаюцца. З'яваЗ’ява хаатычнага руху малых часцінак, завіслых у вадкасці, памеры якіх многа больш за памеры часціц вадкасці, атрымала назву броўнаўскага руху. Броўнаўскі рух з'яўляеццаз’яўляецца адным з эксперыментальных доказаў малекулярнай будовы рэчыва.
У фізіцы строга навуковае развіццё малекулярнай тэорыі пачалося прыкладна ў другой палове XIX ст. Нямецкі фізік Р. Клаузіус, англійскі фізік Дж. Максвел і аўстрыйскі фізік Л. Больцман залажылі асновы атамна-малекулярнай тэорыі.
У 1850 г. англійскі фізік [[Уільям Томсан (лорд Кельвін)|Уільям Томсан]] (які атрымаў тытул лорда Кельвіна) увёў паняцце абсалютнай тэмпературы.
У 1874 г. вялікі рускі вучоны [[Дзмітрый Іванавіч Мендзялееў]] абагульніў ураўненне Клапейрона.
У 1908 г. Жан Батыст Перэн ажыццявіў эксперыменты па даследаванню броўнаўскага руху.
У 1926 г. выдатны савецкі вучоны-фізік Якаў Ільіч Фрэнкель распрацаваў кінетычную тэорыю вадкасцей.
{{зноскі}}
{{Раздзелы фізікі}}
{{Бібліяінфармацыя}}
[[Катэгорыя:малекулярная фізіка]]
| 