УНОВИС: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 9:
Паводле хронікі "Уновиса", складзенай сябрам творкома [[Іван Трафімавіч Гаўрыс|Іванам Гаўрысам]], заўважная актыўная работа новай творчай віцебскай арганізацыі: «17 студзеня 1920. Арганізацыйнае пасяджэнне групы маладых кубістаў. 19 студзеня. Група „Молпосновис“, маладыя паслядоўнікі новага мастацтва. 28 студзеня. Зліццё малодшай групы са старэйшай, назва „Посновис“. Работа па рэпытыцыях і пісанню дэкарацый для оперы А. Кручоных „Перамога над сонцам“ і супрэматычнага балета. Мітынгі ў майстэрнях і агульны ў школе аб новым мастацтве. 3 лютага. Прынятая праграма заняткаў у майстэрнях Посновиса. 6 лютага. Выступленне Посновиса з мітынгам-спектаклем („Перамога над сонцам“, супрэматычны балет). 14 красавіка. Паколькі калектыў з'яўляецца не толькі паслядоўнікам новага, але і яго рэвалюцыйным заснавальнікам, назву усталяваць Уновис — утвердителей новага мастацтва…». Сваю дачку, якая нарадзілася праз тыдзень, К. Малевіч назваў Унай. Чорны квадрат з'яўляўся эмблемай сяброў Уновиса, яго прышывалі да рукава.<ref>{{Артыкул|год=1988}}</ref>
 
Уновис па[[Уладзімір Уладзіміравіч Маякоўскі|ст]]<nowiki/>авіў таксама «Вайну і мір» [[Уладзімір Уладзіміравіч Маякоўскі|Уладзіміра Маякоўскага]], збіраўся інсцэніраваць «Сон у летнюю ноч» [[Уільям Шэкспір|Шэкспіра]]. Уновис ладзіў мастацкія выстаўкі і канферэнцыі, публікаваў артыкулы сваіх сяброў.
[[Файл:Уновис_1922.jpg|справа|міні|300x300пкс|УНОВИС. Чэрвень 1922. Віцебск. Стаяць (злева направа): Іван Червінка, [[Казімір Малевіч]], Ефім Раяк, Ганна Каган, Мікалай Суецін, [[Леў Аляксандравіч Юдзін|Леў Юдзін]], Яўгенія Магарыл. Сядзяць (злева направа): Міхаіл Векслер, [[Вера Міхайлаўна Ермалаева|Вера Ермалаева]], Ілля Чашнік, Лазар Хідэкель]]
У [[1920]] адкрыўся філіял «Уновиса» у [[Смаленск|СмоленскеСмаленску]] (пад кіраўніцтвам ма[[Уладзіслаў Максімілянавіч Страмінскі|ст]]<nowiki/>акоў, мужа і жонкі [[Уладзіслаў Максімілянавіч Страмінскі|Уладзіслава Страмінскага]] і Кацярыны Кобра), а таксама філіялы ў [[Масква|Маскве]], [[Перм|ПерміПярмі]], [[Саратаў|Саратаве]] і некаторых іншых гарадах. Але ўжо дастаткова хутка — у сувязі з рэарганізацыяй Наркамасветы і яго анты-авангардным зрухам «направа» — умовы працы рэзка пагоршыліся. Да і ў бытавым плане ў Віцебску жыць стала цяжка.
 
У маі 1922 года адбыўся першы і апошні выпуск вучэбнай установы, з 10 выпускнікоў 8 былі сябрамі "Уновиса". М. Суецін, Л. Хідэкель, І. Чашнік, Л. Юдзін і Н. Коган разам з некалькімі студэнтамі малодшых курсаў летам [[1922|1922 года]] з'ехалі ў Петраград. Віцебская група ўвайшла ў структуры створанага і руководимогокіраванага МалевичемМалевічам ГИНХУКа (Інстытута мастацкай культуры).
 
Параўнаўча кароткачасовая дзейнасць Уновиса стала, аднак, этапнай вяхой у гісторыі міравага авангарда, нарадзіўшы цэлы шэраг радыкальных пераўтварэнняў традыцыйнай мастацкай мовы.