Выбранцы: Розніца паміж версіямі

У 2-й палове 17 стагоддзя выбранцы засталіся только на [[Случчына|Случчыне]] (вёскі Агароднікі, Бранавічы, Варкавічы, Лучнікі, Падзёры, Сярагі). Яны неслі службу ў слуцкім гарнізоне ([[пяхота]], [[мушкецёры]], [[грэнадзёры]]), у залежнасці ад вайсковага звання мелі зямельныя надзелы ад 0,5 да 1,5 валокі, якія пераходзілі ў спадчыну па мужчынскай лініі. Фармальна (з [[1659]]) выбранцы лічыліся ў войску ВКЛ, фактычна ж былі [[васалы|васаламі]] [[Магнат|магнатаўмагнат]]аў, мелі [[прывілей|прывілеі]] ад каралёў i магнатаў, вызваляліся ад падаткаў. Зброю і мундзіры куплялі за свой кошт, адзін тыдзень выбранцы служылі, другі — працавалі на сваім надзеле. У судовых адносінах яны былі экстэрытарыяльныя, падсудныя толькі суду ваеннага губернатара Слуцкага княства; у спрэчных справах са шляхтай, мяшчанамі i сялянамі выбранцы судзіліся ў замкавым судзе. Пасля акупацыі Беларусі [[Рacійская імперыя|Рacійскай імперыяй]] i скасавання слуцкага гарнізона [[Дамінік Радзівіл]] у [[1808]] намагаўся перавесці выбранцаў (каля 1500 чал.) на [[Паншчына|паншчыну]], што выклікала ix бунт i перадачу справы ў pacійскія суды. Частка выбранцаў даказала свае правы на [[дваранства]], іншыя — на вольнасць. У [[1811]] яны былі залічаны ў разрад [[Вольныя хлебаробы|вольных хлебаробаў]], але працягвалі судовую справу супраць [[Радзівіл]]а, адстойваючы свае правы на волю i зямлю. У [[1834]] годзе [[Дзяржаўны савет, Расійская імперыя|Дзяржаўны савет]] i цар [[Мікалай I (імператар расійскі)|Мікалай I]] прызналі ix «''не залічанымі ў сялянства''»; выбранцы былі прызнаны вольнымі, але ix зямля — памешчыцкай. Тады выбранцы адмовіліся плаціць чынш спадкаемцу Радзівіла князю Вітгенштэйну. Толькі ў [[1846]] Слуцк i землі 6 выбранецкіх вёсак былі выкуплены ў яго дзяржавай.