Любань (Вілейскі раён): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 97:
Леанід Кракаў, аднак, не быў шчаслівым пакупніком новага маёнтка, бо ў перыяд эканамічнага крызісу ў Польшчы ў 1930-я гг. трапіў у вір няўдалых фінансавых спекуляцый, таму маёнтак Любань у 1932 г. перайшоў ва ўласнасць аднаго з польскіх дзяржаўных банкаў. Адміністратарам быў назначаны Вітольд Грыгор’еўскі, якога за злоўжыванні ў маі 1938 г. замянілі інжынерам Зыгмунтам Шэліскім. У сваю чаргу аканомам маёнтка з 1930 па 1939 г. быў Васіль Гісіч, ураджэнец вёскі Ручыца.
З 1939 г. вёска ў складзе [[БССР]], у 1940 г. быў утвораны саўгас «Любань», які ў 1970—1980 гг. пры дырэктару Яўгену Мірановічу быў вядомы на ўвесь СССР і з’яўляўся саўгасам-мільянерам з лепшай вытворчасцю і паказчыкамі, дзе нават шылі кажухі, выгатаўлялі кумыс і інш. А партрэты перадавікоў калгаса на Дошку Гонару маляваліся спецыяльна запрошаным з Масквы мастаком, а не фатаграфалаіся, як гэта звычайна рабіласяў іншых калгасах.
З 1939 г. вёска ў складзе [[БССР]], а з 1991 г. у складзе Рэспублікі Беларусь.▼
Да нядаўняга часу ў сядзібным парку былога маёнтка раслі яшчэ экзатычныя дрэвы, пасаджаныя Любанскімі: вастралістыя клёны, ліпы Мольтке, туі, кедравыя хвоі. Але ў 2000-х гг. ураганы павыварочвалі з каранямі частку дрэў, пашкодзіўшы ўнікальныя пароды сядзібнага парку.
| |||