Розніца паміж версіямі "Даасізм"

Даасізм як рэлігійная арганізацыя з'явіўся пазней. Перадумовай узнікнення даасізму з'явілася [[Паўстанне Жоўтых павязак]], а афармленне даасізму адбылося падчас позняй дынастыі Хань, у другой палове [[II стагоддзе]]а н. э. [[Чжан Даолін]] заснаваў школу [[Школа Нябесных Настаўнікаў|Нябесных Настаўнікаў]] і стаў яе першым патрыярхам. Трэці Нябесны настаўнік [[Чжан Лу]] смог атрымаць у кіраванне тэрыторыю ў горах правінцыі [[Сычуань]], якая стала першай даоскай тэакратычнай дзяржавай. Даоская дзяржава патрывала паразу ад [[ЦаоЦаа ЦаоЦаа]] у [[215]] і спыніла сваё існаванне.

У літаратуры (уключаючы кітайскую) нярэдка абмяркоўваецца магчымасць запазычанняў становішчаў даасізму з індыйскай філасофіі, або наадварот, перанясенні даасізму ў Індыю і падстава тамака будызму<крыніцы/>{{''Васильев В. С.'' История религий Востока. — М.: Высшая школа, 1983, с. 284.</крыніцы>|}}. Паказваецца таксама падабенства з кітайскай філасофіяй індыйскай канцэпцыі безаблічнага Абсалюту, эманацыя якога стварыла бачны фенаменальны мір і зліцца з якім (сысці ад фенаменальнага міру) было мэтай [[брахманы|брахманаў]]. Гэтае пытанне неаднаразова ставіўся ў розных даоскіх школах. Аднак дэталёвае даследаванне адпрэчвае гіпотэзу прамога запазычання.

Лао-цзы не мог прынесці ў Індыю філасофію, з якой тамака былі знаёмыя не менш за за полтысячелетияпаўтысячагоддзя да яго нараджэння. Можна толькі выказаць здагадку, што сам факт вандраванняў паказвае, што і ў то падалены час яны не былі немагчымымі і што, такім чынам, не толькі з Кітая на захад, але і з захаду (у тым ліку і з Індыі) у Кітай маглі перамяшчацца людзі і іх ідэі.

У сваёй пэўнай практычнай дзейнасці даасізм у Кітаі мала чым нагадваў практыку брахманизмабрахманізму. На кітайскай глебе рацыяналізм асільваў любую містыку, прымушаючы яе сыходзіць у бок, забівацца ў куты, дзе яна толькі і магла захоўвацца. Так здарылася і з даасізмам. Хоць у даоскім трактаце «Чжуан-цзы» (IV—III стст. да н. э.) гаворыцца аб тым, што жыццё і смерць — паняцці адносныя, акцэнт зроблены на жыццё і то, як яе варта арганізаваць.

Містычныя ідэалы ў гэтым трактаце, выражавшиеся, у прыватнасці, у згадваннях аб фантастычным даўгалецці (800, 1200 гадоў) і неўміручасці, якіх могуць дасягнуць праведныя пустэльнікі, приблизившиеся да ДаоДаа, згулялі немалаважную ролю ў трансфармацыі філасофскага даасізму ў даасізм рэлігійны. Тут мы бачым асноўнае разыходжанне з большасцю рэлігій: імкненне да неўміручасці замяняе імкненне да добрага замагільнага жыцця.