Да Вялікай2-й Айчыннайсусветнай вайны гэта была лясістая мясцовасць за межамі Мінска з невялікай рэчкай Сіняўкай (яна ж Трасцянка, або Сціклеўка) і вёскай [[Малое Сціклева]]. Адразу пасля вайны на гэтым месцытут пачалі будаваць жыллё для працаўнікоў новастворанага Мінскага аўтамабільнага завода. Акрамя 2-х і 3-павярховых дамоў, актыўна будаваліся камунальныя баракі і даваліся ўчасткі пад індывідуальнае будаўніцтва. Так узнік г.зв. Паўночны пасёлак, які існуеёсць і цяпер.
Паўночны пасёлак размясціўся ў межах сучаснай Мінскай кальцавой аўтамабільнай дарогі і Дражні. Складаецца ў асноўным з 1-павярховых драўляных дамоў і невялікай колькасці 2-павярховых. Асноўная частка сучаснага мікрараёна тады была яшчэ не была забудавана. З 1967 года пачалася забудова мікрараёна Ангарская-1, тыповымі для таго часу 5-павярховымі будынкамі. ПершапачатковаСпечатку мікрараён хацелі называцьназваць па мясцовай вёсцы -- '''Сціклева'''., Пазней ад гэтага адмовіліся іпотым аддалі перавагу назвам з Сібіры, якая ў тойтым часчасам у СССР актыўна асвойвалася. У канцы 1960-х, каля сучаснай станцыі метро Магілёўская, на адным з Ангарскіх пагоркаў пачалося будаўніцтва комплексу інтэрнатаў для працоўнай моладзі. Чатыры 12-павярховых будынкі злучаныя 2-павярховымі будынкамі з інфраструктурай для 10000 жыхароў. У народзе гэты комплекс быў празваны «Палац халасцякоў». Гэтыя будынкі так сама мусілі быць візуальнымівізуальнай варотамібрамай горада з боку Магілёўскай шашы. У цяперашні часЦяпер на свабоднай частцы ўзгорка ідзе будаўніцтва комплексу праваслаўнага цэнтра. Забудова Ангарскай-1 была завершана ў 1973 годзе.
У гэты ж перыяд была асушана забалочаная пойма і ўрэшце сама рака Сціклеўка (Сіняўка, Трасцянка), якаяяе рэчышча пасля стала часткай вуліцы Герасіменкі. Да 1984 годзе скончана фарміраванне мікрараёнаў Ангарская-2 і Ангарская-3. У фарміраванні раёна праглядаецца асаблівасць у захаванні значных частак лясных масіваў пад будучыя паркавыя зоны. Мікрараёны Ангарская-2 і Ангарская-3 забудоўваліся ўжо ў асноўным 9-ці і 12-павярховымі будынкамі.
Апошнім і самым доўгабудаваным мікрараёнам стаў Ангарская-4, яго будавалі на працягу 1990-х і пачатку 2000-х гадоў. У 21 ст. ва ўсіх мікрараёнах актыўна развіваецца інфраструктура. Ушчыльненне жылой забудовы набыло самы масавы з усіх частак Мінска маштаб.
