Русіны (гістарычны этнонім): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 7:
У канцы X — XI ст. этнонім ''русь''/''русін'' замацоўваецца за насельніцтвам украінскага Сярэдняга Падняпроўя («поляне, яже ныне зовомая русь»). З XIII—XIV стст. пачынае азначаць рэлігійную або этнаканфесійную супольнасць, якая ахоплівала ўсе [[Усходнія славяне|ўсходнеславянскія]] землі. У крыніцах пачатку ХVI ст. упершыню фіксуецца форма множнага ліку ''русіны''. З другой паловы XVI ст. назва ''[[Ліцвіны|лiтвiны]]'' замест ''русіны'' становіцца агульным абазначэннем для [[Беларусы|беларусаў]], як саманазва, якая вызначае прыналежнасць да народа Вялікага Княства Літоўскага. У Сярэднявеччы, асабліва актыўна ў XVI—XVII стст., паняцці ''русін'', ''русіны'' і ''рускі'' ўжываліся ў дачыненні да рэлігіі.
На тэрыторыі [[Галічына|Галічыны]] і [[Букавіна|Букавіны]] такая назва захоўвалася да пачатку 1950-х гадоў. На [[Закарпацце|Закарпацці]], між іншых саманазваў, гэты этнонім
== У літаратуры ==
Радок 26:
* '''Урывак з Жыція Антонія Сійскага'''<ref>«Иоанном русином» называе сябе аўтар Жыція царэвіч Іван Іванавіч, сын [[Іван IV|Івана IV]].</ref>
<blockquote>«''Месяца декабря в 7 день, преставление преподобнаго и богоноснаго отца нашего Антония. Списано бысть сие многогрешным Иоанном русином, родом от племени варяжска, колена Августова кесаря Римскаго, в лето 7087 (1579), в царство благочестиваго государя благословению Антония, преосвященнаго митрополита всеа России, и при благоверных царевичех Иване и Феодоре Ивановичех''»</blockquote>
{{зноскі}}
| |||