Вайскова-дыпламатычная місія БНР у Латвіі і Эстоніі: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычны перанос катэгорыі |
арфаграфія, вікіфікацыя |
||
Радок 9:
Вайскова-дыпламатычная дзейнасць у Латвіі і Эстоніі мела плён: у гэтых краінах былі адкрыты дыпламатычныя прадстаўніцтвы БНР, пачалося стварэнне беларускіх арганізацый. Далучэнне да працы канферэнцыі Entente Cordiale ў Тарту давала магчымасць для ваеннага супрацоўніцтва з краінамі Балтыі з мэтай стварэння буфернай зоны паміж Савецкай Расіяй і Прыбалтыкай — тэрыторыі для вайсковага і палітычнага будаўніцтва незалежнай Беларусі.
Такім плацдармам разглядалася ў першую чаргу паўночна-заходняя тэрыторыя былой Віцебскай губерні — Латгалія з гарадамі Дзвінск і Рэжыца, якія ўвосень 1919 г. заставаліся пад кантролем Чырвонай арміі. Польскія войскі спыніліся на подступах да Дзвінска праз фактычнае
У гэтых умовах кіраўнік Вайскова-дыпламатычнай місіі БНР [[К. Езавітаў]] дамаўляецца аб пераходзе на беларускую службу атрада [[С. Булак-Балаховіч]]а, які дзейнічаў на паўночным ускрайку былой Віцебскай губерні. Аналіз генезісу вайсковых частак [[С. Булак-Балаховіч]]а паказаў, што генерал падыходзіў на ролю ваеннага кіраўніка плануемай аперацыі. Фінансавае забеспячэнне Асобнага атрада БНР было вырашана праз дамову з Эстоніяй<ref name=":1" />.
|