Гідрагель: Розніца паміж версіямі

'''Гідрагель - гэта''' — калоідная сістэма, сшыты гідрафільны [[палімер]], які не раствараецца у вадзе, але добра яе паглынае, захоўваючы пэўную структуру. Дзякуючы гэтым уласцівасцям Г.гідрагель актыўна выкарыстоўваюцца ў галіне біямедыцыны. Большасць гідрагелей уяўляюць сабой сінтэтычныя аб'ектыаб’екты, але пры гэтым могуць сустракаюцца і ў прыродзе <ref>Сai W, Gupta RB (2012). "«Hydrogels"». Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. - — doi:10.1002/0471238961.0825041807211620.a01.pub2. <nowiki>ISBN 978-0471238966</nowiki>.</ref><ref>Ahmed EM (March 2015). "«Hydrogel: Preparation, characterization, and applications: A review"». Journal of Advanced Research. 6 (2): 105–121105—121. - — doi:10.1016/j.jare.2013.07.006. PMC 4348459. <nowiki>PMID 25750745</nowiki></ref>. Тэрмін «гідрагель» упершыню быў уведзены ў 1894 годзе<ref>Bemmelen JM (1907). "«Der Hydrogel und das kristallinische Hydrat des Kupferoxydes"». Zeitschrift für Chemie und Industrie der Kolloide. 1 (7): 213–214213—214. - — doi:10.1007/BF01830147. S2CID 197928622</ref>

Дзякуючы наяўнасці гідрафільнага палімернага кампанента Г.гідрагелі набракаюць у вадзе са значным павелічэннем аб'ёмуаб’ёму (могуць утрымліваць больш за 90 % [[вада|вады]]), але не губляюць звязнасці матэрыялу. Гідрагелі, якія валодаюць высокай здольнасцю да набракання, таксама называюцца суперпаглынальнікамі, ці суперабсорбентами.

Гідрагель уяўляе сабой набор сшытых паміж сабой гідрафільных палімерных ланцугоў. Папярочная сшыўка ўзнікае за кошт сувязі праз утварэнне дзвух асноўных відаў сувязей:

Гідрагелі атрымліваюцца з выкарыстаннем розных палімерных матэрыялаў, як натуральныя прыродныя, так і сінтэтычныя палімеры. Сярод прыродных палімераў выкарыстоўваюцца гіалуроновая кіслата, хітазан, гепарын, альгінат і фібрын<ref name=":0">Kharkar PM, Kiick KL, Kloxin AM (September 2013). "«Designing degradable hydrogels for orthogonal control of cell microenvironments"». Chemical Society Reviews. 42 (17): 7335–73727335-7372. - — doi:10.1039/C3CS60040H. PMC 3762890. <nowiki>PMID 23609001</nowiki></ref>. Сінтэтычныя палімеры для атрымання гідрагеля ўключаюць полівінілавы спірт, поліэтыленгліколь, поліакрылат натрыю, акрылатныя палімеры і іх супалімеры.<ref name=":0" />

Гідрагелі набываюць усё большае значэнне ў галіне біямедыцыны дзякуючы сваёй біясумяшчальнасці і тканкападобным механічным уласцівасцям. Вядомыя прыклады - — мяккія кантактныя лінзы, интраокулярные лінзы і пластыкавыя імплантаты. Гідрагелі выкарыстоўваюцца ў выглядзе кампрэсаў або ў выглядзе геляў у трубках пры лячэнні ран, у прыватнасці, для захавання вільгаці або для рэгідратацыі сухіх ран. Апошнія таксама выкарыстоўваюцца для садзейнічання самаачышчэнню раны. Вызваляючы ваду, гідрагелі падтрымліваюць уласныя працэсы арганізма па змякчэнні некрозу і выдаленнi бактэрыяльнага налёту.

Гідрагелі-суперпаглынальнікі з'яўляюццаз’яўляюцца важным кампанентам сучасных аднаразовых падгузнікаў і жаночых гігенічных пракладак, паколькі яны звязваюць вільгаць пасля ўбірання і больш не вылучаюць яе нават пад ціскам. Існуе вялікі патэнцыял прымянення Г. ў сельскай гаспадарцы, асабліва ў гарачых рэгіёнах зямлі, але таксама ў дачыненні да больш працяглых перыядаў засухі ў выніку глабальнага пацяплення<ref name=":0" />.

Пры тэхналагічным выкарыстанні так званыя разумныя гідрагелі маюць велізарны патэнцыял развіцця, таму што яны валодаюць убудаванымі ўласцівасцямі актуатар-датчык.