Біялагічны від: Розніца паміж версіямі

Фізіялагічны крытэрый — гэта сукупнасць характэрных асаблівасцей працэсаў жыццядзейнасці (размнажэння, стрававання, выдзялення і інш.). Ад-нойАдной з важных прыкмет з'яўляецца здольнасць асобін скрыжоўвацца. Асобіны розных відаў не могуць скрыжоўвацца з-за зруху тэрмінаў размнажэння, не-сумяшчальнасцінесумяшчальнасці палавых клетак, неадпаведнасці паводзін у шлюбны перыяд. Гэты крытэрый адносны, паколькі і асобіны аднаго віду часам не могуць скрыжоўвацца. Напрыклад, расліны дзьмухаўца на паўднёвым схіле ўзгорка зацвітаюць раней і могуць адцвісці да моманту цвіцення раслін на паўночным схі-лесхіле. Значыць, апыленне паміж імі будзе немагчыма, хаця яны і адносяцца да аднаго віду. I наадварот, вядомы такія віды, прадстаўнікі якіх могуць скрыжоўвацца паміж сабой. Напрыклад, [[конь]] і [[асёл]], прадстаўнікі некаторых відаў [[вярба|вербаў]], [[таполя]]ў, зайцоў, канарэек. 3 гэтага вынікае, што для вызначэння відавай прыналежнасці асобін недастаткова параўноўваць іх толькі па фізіялагічным крытэрыі.

Біяхімічны крытэрый адлюстроўвае характэрны хімічны састаў цела і абмен рэчываў. Гэта самы ненадзейны крытэрый. Няма рэчываў або біяхімічных рэакцый, характэрных толькі для пэўнага віду. Асобіны аднаго віду могуць значна адрознівацца па гэтых паказчыках. Тады як у асобін розных відаў сінтэз бялкоў і нуклеінавых кіслот адбываецца аднолькава. Шэраг біялагічна актыўных рэчываў адыгрывае аналагічную ролю ў абмене рэчываў у розных відаў. Напрыклад, хла-рафілхларафіл ва ўсіх зялёных раслін удзельнічае ў фотасінтэзе. Значыць, вызначэнне відавой прыналежнасці асобін на аснове аднаго біяхімічнага крытэрыю таксама немагчыма.

Генетычны крытэрый характарызуецца наборам храмасом, падобных па памерах, форме і саставу. Гэта самы надзейны крытэрый, таму што ён з'яўляецца фактарам рэпрадуктыўнай ізаляцыі, якая падтрымлівае генетычную цэласнасць віду. Аднак і гэты крытзрый не з'яўляецца абсалютным. У асобін ад-нагоаднаго віду колькасць, памеры, форма і састаў храмасом могуць адрознівацца ў выніку геномных, храмасомных і генных мутацый. У той жа час пры скрыжаванні некаторых відаў часам з'яўляюцца жыццяздольныя пладавітыя міжвідавыя гібрыды. Напрыклад, [[сабака]] і [[воўк]], [[таполя]] і [[вярба]], [[канарэйка]] і [[зяблік]] у выніку скрыжоўвання даюць пладавітае патомства. Такім чынам, падабенства па названым крытэрыі таксама недастаткова, каб аднесці асобіны да аднаго віду.

Экалагічны крытэрый — сукупнасць характэрных фактараў асяроддзя, неабходных для існавання віду. Кожны від можа пражываць у тым асяроддзі, дзе кліматычныя ўмовы, асаблівасці глебы, характар рэльефу і крыніцы ежы адпавядаюць яго межам талерантнасці. Але ў гэтых жа ўмовах асяроддзя могуць пражываць арганізмы іншых відаў. Вывядзенне чалавекам но-выхновых парод жывёл і сартоў раслін паказала, што асобіны аднаго віду (дзікія і акультураныя) могуць жыць ва ўмовах асяроддзя, якія моцна адрозніваюцца. Гэта даказвае адносны характар экалагічнага крытэрыю і неабходнасць вы-карыстаннявыкарыстання іншых крытэрыяў для вызначэння прыналежнасці асобін да пэўнага віду.