Аляксей Дудараў: Розніца паміж версіямі

'''Аляксей Ануфрыевіч Дудараў''' ({{ДН|6|6|1950}}, [[вёска Кляны|в. [[Кляны]], {{МН|Дубровенскі раён|у Дубровенскім раёне|}}, [[Віцебская вобласць]] — {{ДС|27|2|2023}}, [[Мінск]]) — беларускі [[драматург]].

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і калгаснікаў. Скончыў у [[1968]] годзе [[Наваполацкае прафесійна-тэхнічнае вучылішча нафтавікоў]], працаваў слесарам на нафтаперапрацоўчым заводзе. Скончыў у [[1976]] годзе [[Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут]] па спецыяльнасці «акцёр драмы і кіно». Працаваў акцёрам, загадчыкам літаратурнай часткі [[Беларускі рэспубліканскідзяржаўны акадэмічны тэатр юнага гледача|ТЮГа]] (1976—1979), членам сцэнарна-рэдакцыйнай калегіі «Тэлефільм» (Мінск, 1976—1983). З’яўляўсяБыў сябрам [[Саюз пісьменнікаў СССР|Саюза пісьменнікаў СССР]] (з 1979). З’яўляецца, сакратаром [[СаюзБеларускі саюз тэатральных дзеячаў Беларусі|Саюза тэатральных дзеячаў Беларусі]] (з 1987). Член [[Беларускі ПЭН-цэнтр|Беларускага ПЭН-цэнтра]] (з 1989). У 1991—2002 г.гадах займаў пасаду галоўнага рэдактара часопіса [[Мастацтва (1983часопіс)|«Мастацтва»]]. З 2003 па 2013 г.год з’яўляўсябыў мастацкім кіраўніком [[Драматычны тэатр Беларускай арміі|Драматычнага тэатра Беларускай арміі]].

Дэбютаваў у друку ў 1973 годзе. Пісаў апавяданні, [[Казка|казкі]] для дзяцей. Вядомы як драматург і кінадраматург. Выдаў зборнікі апавяданняў «Святая птушка» (1979). ПаПаводле сцэнарыяхсцэнарыяў А.Аляксея Дударава пастаўлены кароткаметражныя і мастацкія фільмы («Суседзі», 1979, «[[Белыя росы]]», 1984, і інш.).

Аўтар п’ес «Выбар» (паст. 1979), «Парог» (паст. 1981), «Вечар» (паст. 1983), «Злом» (1989). П’есы «Апошні ўзлёт» (паст. 1982) і «Радавыя» (паст. 1984) прысвечаны падзеям ВялікайДругой Айчыннайсусветнай вайны. Трагедыя «Купала» (1994) увасабляе трагізм міжусобнай барацьбы ў ВКЛ[[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княстве Літоўскім]] напярэдадні [[Крэўская унія|Крэўскай уніі]] 1385, «Адцуранне» (1994) — фантасмагарычны погляд на эсхаталагічную загадку краю і народа. «Песня пра зубра» (1994) — сцэнічная варыяцыя папаводле матывахматываў аднайменнай [[Песня пра зубра|паэмы]] М.[[Мікола Гусоўскі|Міколы Гусоўскага]]. Гістарычныя асобы ў яго творах не пафасна рамантызаваныя, а людзі, падуладныя моцным пачуццям, часам здольныя памыляцца, але ўнутрана годныя.

У п’есе «Палачанка» (1998) Аляксей Дудараў паказвае гісторыю шлюбу [[Рагнеда Рагвалодаўна|Рагнеды]] і [[Уладзімір Святаславіч|Уладзіміра]] ў святле вялікіх пачуццяў, страсцей. Палачанка праклінае Уладзіміра, і праклён гэты, у духу рамантызаваных твораў, пераносіцца на лёс усёй радзімы. А.Аляксей Дудараў вельмі актыўна працуепрацаваў ўу жанры гістарычнай драмы: п’есы «Князь Вітаўт», «Ядвіга», «Чорная панна Нясвіжа», «Крыж» і інш. Гледача ў творах А. ДудараваТворам на гістарычную тэму прывабліваюцьўласцівая дынамічнасць сюжэта, займальнасць інтрыгі, экзотыка і захаваны каларыт эпохі. УСтаноўчыя творах драматурга сустракаем незвычайнага героя,героі надзеленаганадзелены такімі вартасцямі, як вернасць ідэалу, высакароднасць, шляхетнасць, самаахвярнасць, адданасць Бацькаўшчыне.

Драматург абапіраўся на пэўную літаратурную традыцыю, калі ствараў меладраму «Кім» (2001). У гэтым творы падлетак шукае сродкі, каб вылечыць ад цяжкай хваробы сваю названую сястру, кідаецца ў розныя авантуры, якія прыводзяць да самых неверагодных метамарфозаў і супадзенняў., Утвор фіналемае расчуленышчаслівы глядач атрымлівае чаканы «хэпі-энд»канец. Да жанру «меладраматычнага дэтэктыву» належыць таксама п’еса А.Аляксея Дударава «Люці» (2002).

Пераклаў на [[Беларуская мова|беларускую мову]] хроніку [[У.Уільям Шэкспір|Уільяма Шэкспіра]]а «Рычард III».

* [[2013]] — «[[Вітаўт (балет)|Князь Вітаўт]]» (пастаноўка [[Юрый Антонавіч Траян|Ю.Юрыя Траяна]])

* [[2004]] — «В сумерках» (пастаноўка [[Жан Аляксандравіч Мельнікаў|Ж.Жана А. МельнікаўМельнікава]])

Узнагароджаны [[Ордэн «Знак Пашаны»|ордэнам «Знак Пашаны»]] і інш.іншымі узнагародаміўзнагародамі. Лаўрэат [[прэмія Ленінскага камсамола Беларусі|прэмій Ленінскага камсамола Беларусі]] (1982) за зборнік апавяданняў «Святая птушка» і п’есу «Выбар», Ленінскага камсамола (1984) за творы апошніх год, [[Дзяржаўная прэмія СССР|Дзяржаўнай прэміі СССР]] (1985) за спектакль «Радавыя», прэміі Саюзнай дзяржавы ў галіне літаратуры і мастацтва (2002).