Алаіза Пашкевіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі Тэг: Спасылкі на старонкі неадназначнасцяў |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) выпраўленне перасылак |
||
Радок 24:
Нарадзілася ў шматдзетнай шляхецкай сям’і. Бацька валодаў гаспадаркай у 100 га, а таксама меў «пустошу» Пяшчыну (200 га), якую аддаваў у арэнду сялянам. Мела двух братоў: Вацлаў і Язэп (памёр у 1915 г. на фронце) — афіцэры [[170-ы Маладзечанскі пяхотны полк|170-га Маладзечанскага пяхотнага палка]]; сясцёр: Стэфанія, Караліна і Софія.
Ранняе дзяцінства прайшло пад апекай бабулі Югасі ў фальварку Тарэсін і ў маёнтку [[
З 1902 года ў [[Санкт-Пецярбург]]у. Тут Алаіза Пашкевіч пасялілася ў незнаёмай дагэтуль асобы — [[Сабіна Ячыноўская|Сабіны Ячыноўскай]], нявесты ўраджэнца маёнтка [[Сядзібна-паркавы комплекс Іваноўскіх (Галавічполе)|Лябёдка]] [[Вацлаў Леанардавіч Іваноўскі|Вацлава Іваноўскага]]. Алаіза скончыла ў Пецярбургу гімназію Александроўскай і разам з Сабінай у 1902—1904 гг. вучылася на вышэйшых адукацыйных курсах П. Лесгафта. Атрыманыя веды па [[медыцына|медыцыне]], [[гігіена|гігіене]], [[педагогіка|педагогіцы]], батаніцы пасля паспяхова выкарыстоўваліся ёю ў жыцці. Падчас яе вучобы ў Санкт-Пецярбургу аформіўся і дзейнічаў гурток студэнтаў-беларусаў «[[Круг беларускай народнай прасветы]]», А. Пашкевіч была адной з яго ўдзельнікаў. Асяроддзе гэтага гуртка шмат у чым вызначыла яе грамадзянскую пазіцыю — актыўная барацьба з царызмам, сацыяльнае вызваленне працоўных, нацыянальнае вызваленне беларусаў.
Радок 54:
У 1916 г. памёр бацька, і Алаіза паехала на яго пахаванне. У [[Лідскі павет (Расійская імперыя)|Лідскім павеце]] лютавала [[эпідэмія]] [[тыф]]у. А. Пашкевіч засталася, каб дапамагчы хворым, але сама заразілася. Аслаблены сухотамі і голадам арганізм не адолеў хваробы. Памерла ў ноч на 5 лютага 1916 года.
Пахаваная на могілках у родным [[
== Творчасць ==
| |||