Дваранства: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
выпраўленне перасылак
Радок 5:
Радавая знаць называлася «стаўбавымі дваранамі», тыя хто могу даказаць сваё дваранства на працягу больш за 100 гадоў (такім стаўбавымі дваранамі былі, напрыклад Еропкін, Скрабін, Травін і інш.).
 
У [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] ў 1722 годзе указам [[Пётр I, (імператар расійскі)|Пятра I]] была скасавана сістэма старых тытулаў і ўведзена сістэма на ўзор заходнееўрапейскіх, з’явіліся тытулы баронаў і графаў, якія раней не ўжываліся. Былі ўстаноўлены строгія правілы набыцця новага дваранства (напрыклад званне старшага афіцэра ў арміі і флоце аўтаматычнага надавала «асабістае дваранства», званне палкоўніка або марскога капітана — «спадчыннае дваранства». Тым жа часам абмежаваны абавязкі дваранства, абавязковая ваенная служба стала тычыцца толькі дваран, якія маюць маёнтак, яны таксама атрымалі поўную ўладу над сялянамі (пераследу і продажу) да адмены прыгоннага права [[Аляксандр II, (імператар расійскі)|Аляксандрам II]] ў 1861 годзе.
 
У Расіі дваранства надавалася тым, хто выйшлі на пенсію (вайскоўцам), як заахвочванне. Характэрны прыклад, бацька збройніка [[Сяргей Іванавіч Мосін|Сяргея Іванавіча Мосіна]] — сірата, прасталюдзін, адстаўны вайсковец, даслужыўся да падпаручніка, набілітаваны разам з двума сынамі ў дваранства па хадайніцтве Варонежскага дваранскага сходу ў 1860 годзе.