Кольцы Нептуна: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8.7
выпраўленне перасылак
Радок 4:
== Састаў ==
 
Кольцы могуць складацца з ледзяных часціц, пакрытых [[Сілікаты, мінералы|сілікатамі]], ці заснаваным на [[вуглярод]]зе матэрыялам, — найбольш верагодна, гэта ён надае ім чырванаватае адценне<ref>Cruikshank (1996): 703—804</ref>.
 
== Характарыстыкі кольцаў ==
Радок 66:
| first=Arthur N. | last=Cox | year=2001
| title=Allen’s Astrophysical Quantities
| publisher=Springer | id=ISBN 0-387-98746-0 }}</ref>. Існаванне гэтых дуг было цяжка растлумачыць, таму што законы механікі прадказваюць, што яны павінны былі б за досыць кароткі момант часу злучыцца ў аднароднае кольца. Лічылася, што ў такім становішчы дугі ўтрымлівае гравітацыйны ўплыў спадарожніка Нептуна — [[Галатэя, (спадарожнік)|Галатэі]], якая абарачаецца вакол Нептуна блізка ад унутранай мяжы кольца Адамса<ref>{{cite web
| last=Munsell | first=Kirk | date=November 13, 2007
| coauthors=Smith, Harman; Harvey, Samantha.
Радок 90:
| archivedate=21 сакавіка 2009
| deadurl=yes
}} {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20090321051955/http://www.scienceonline.org/cgi/content/full/282/5391/1102 |date=21 сакавіка 2009 }}</ref>. Аднак новыя даследаванні паказваюць, што ўплыў гравітацыі [[Галатэя, (спадарожнік Нептуна)|Галатэі]] недастатковы для таго, каб утрымліваць матэрыял кольцаў у тым становішчы, у якім ён знаходзіцца цяпер. Назіраемыя вынікі можна растлумачыць прысутнасцю яшчэ аднаго спадарожніка Нептуна, які можа мець досыць малы памер (да 6 км), і з прычыны гэтага можа быць яшчэ не адкрыты<ref>{{кніга|аўтар = Elkins-Tanton L. T.|загаловак = Uranus, Neptune, Pluto, and the Outer Solar System|месца = New York|выдавецтва = Chelsea House|год = 2006|серыя=The Solar System|isbn=0-8160-5197-6|pages = 88}}</ref>.
Назіранні з паверхні Зямлі, апублікаваныя ў [[2005]] годзе, паказалі, што кольцы Нептуна нашмат больш нясталыя, чым лічылася раней. Выявы, атрыманыя абсерваторыяй Кек (Гавайскія астравы) у [[2002]] і [[2003]] годзе, паказваюць значныя змены ў параўнанні з выявамі «[[Вояджэр-2|Вояджэра-2]]». У прыватнасці, здаецца, што дуга «Liberte» можа знікнуць усяго праз стагоддзе<ref>{{cite web
| url=http://www.newscientist.com/channel/space/mg18524925.900