Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) др БПС-Р перанесена ў Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 3:
Пачала фарміравацца ў красавіку [[1918]]. Створана па ініцыятыве групы членаў [[БСГ|Беларускай сацыялістычнай грамады]] (БСГ) на чале з [[Т. Грыб]]ам і [[П. Бадунова]]й, якія выступалі супраць правага крыла БСГ з-за яго прагерманскай арыентацыі. Гэта група выйшла з [[Народны сакратарыят, БНР|Народнага сакратарыяту БНР]] і ў маі 1918 заявіла аб стварэнні БПС-Р. Кіруючае ядро партыі склалі М. Асвяцімскі, П. Бадунова, Т. Грыб, [[Л. Заяц]], А. Карач, [[Я. Ладноў]], [[Я. Мамонька]], А. Маркевіч, [[С. Некрашэвіч]], М. Пашкевіч, У. Русак, Я. Трафімаў, Я. Чарапук, [[Ф. Шантыр]], М. Шыла і інш.
У сваёй дзейнасціі БПС-Р арыентавалася на сялянства. Патрабаванні яе зводзіліся да ўстанаўлення «дыктатуры працоўных», сацыялізацыі зямлі, кааперыравання сялянства, незалежнай беларускай рэспублікі ў этнаграфічных межах. Арганізоўвала ўзброенае супраціўленне польскім інтэрвентам. У [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] дзейнічала ў падполлі, яе прадстаўнікі стварылі [[Беларуская рэвалюцыйная арганізацыя|Беларускую рэвалюцыйную арганізацыю]] і ў [[1924]] ўліліся ў склад [[КПЗБ]].
Пад націскам [[КП(б)Б]] з'езд былых членаў БПС-Р у [[Мінск]]у [[8 чэрвеня]] 1924 канстатаваў самароспуск партыі. У канцы 1920-30-х г. былыя члены партыі беларускіх эсэраў у [[БССР]] былі рэпрэсаваныя. У [[1937]] былыя кіраўнікі БПС-Р прыцягнуты да судовай адказнасці па т.зв. "справе эсэраў" і прыгавораны да вышэйшай меры пакарання. Рэабілітаваны ў [[1988]].
| |||