Liberum veto: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Adlerzz (размовы | уклад)
Новая старонка: ''''«Свабоднае вета»''' ({{lang-la|Liberum veto}}) — прынцып парламенцкага ладу ў [[Рэч Паспал...'
 
Dalibor (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Радок 5:
Звычайна лічыцца, што ўпершыню гэтым правам скарыстаўся і спыніў працу сейма прадстаўнік [[Трокі|Трокаў]] Уладзіслаў Сіцыньскі ў [[1652]] г. Але гэта не зусім так, ён толькі наклаў вета на працяг дэбатаў у сейме па-за ўсталяваным законам тэрміна. Толькі ў [[1669]] годзе ў [[Кракаў|Кракав]]е праца сейма была датэрмінова спыненая на падставе liberum veto, накладзенага прадстаўніком [[Кіеў|Кіева]] Адамам Алізарам.
 
У першай палове [[18 стагоддзе|XVIII стагоддзя]], гэтая практыка становіцца ўсё больш і больш звычайнай для сесій сейма, якія спыняліся ў адпаведнасці з liberum veto. Суседзі Рэчы Паспалітай: [[Расія]] і [[Прусія]] злічылі гэта зручнай прыладай паслаблення Польшчы.
 
Пасля [[1764]] г. liberum veto практычна не ўжывалася: прынцып аднагалоснасці не перашкаджаў працы [[канфедэратыўны сейм|канфедэратыўных сеймаў]]. Дэпутаты ў пачатку сесіі фармавалі «канфедэрацыю» ({{lang-pl|konfederacja}}), каб прадухіліць яе прыпынак працы сейма ў адпаведнасці з liberum veto.
Радок 11:
Liberum veto было скасавана [[3 мая]] [[1791]] году; [[Канстытуцыя 3 мая 1791|Канстытуцыя]] (прынятая канфедэратыўным [[Чатырохгадовы Сейм|Чатырохгадовым сеймам]]) усталявала прынцып большасці.
 
ДасягненніАднак, дасягненні той канстытуцыі, аднак – закліканай стаць першай сучаснай кадыфікаванай канстытуцыяй [[Еўропа|Еўропы]], былі ануляваныя іншым, канфедэратыўным сеймам, сабраным у [[Гародня|Гародні]] ў [[1793]] г. Гэты сойм, пад прымусам Расіі і Прусіі, ратыфікаваў перадапошні, [[Падзелы Рэчы Паспалітай|Другі падзел Рэчы Паспалітай]].
 
[[Катэгорыя:Рэч Паспалітая]]