Лугвен Альгердавіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Імя |
|||
Радок 33:
== Імя ==
У дакументах
Імя Лугвена - з шэрагу старабалцкіх (старалітоўскіх) двухасноўных імёнаў. Такія імёны дайшлі з [[Індаеўрапейцы|індаеўрапейскай]] эпохі і ўласцівыя іменнікам народаў індаеўрапейскага паходжання<ref>T. Milewski. Indoeuropejskie imiona osobowe. Wrocław-Warszawa-Kraków, 1969. С. 11-13.</ref>.▼
▲Імя
▲У дакументах ноўгарадскага паходжання імя часцей за ўсё перадаецца як ''Лоугвень'' (''Лоугвеньевич''). Аднак у беларуска-літоўскіх летапісах і актавымматэрыяле, які паходзіць з Вялікага Княства Літоўскага, форма імя іншая: ''Линкгвен(ий)'' (''Линкгвенович'', ''Линкгвениевич'') і асабліва часта ''Лынкгвень'' (''Лынкгвеневич'')<ref> Полное собрание русских летописей / Академия наук СССР, Институт истории СССР, Ленинградское отделение. — Т. 35: Летописи белорусско-литовские / [составитель, редактор тома, автор предисловия Н. Н. Улащик; ответственный редактор Б. А. Рыбаков]. — Москва: Наука, 1980. — 305, [2] с., [4] л. факсим. — С. 30, 57, 78, 100, 136, 138.</ref><ref>Lietuvos Metrika = The Lithuanian Metrica = Metryka litewska = Литовская метрика / Lietuvos ist. inst. — Kn. 3: (1440-1498). Užrašymų knyga 3 = (1440-1498). Book of inscriptions 3 = (1440-1498). Книга записей 3 / parengė: Lina Anužytė ir Algirdas Baliulis. — Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 1998. — 161, [5] p. — P. 36. — ISBN 9986-34-026-8.</ref><ref>Археографический сборник документов, относящихся к истории северозападной Руси, издаваемый при управлении Виленского учебного округа. — Т. 7 / собранный в Несвиже, изданный П. Гильтебрандтом и А. Миротворцевым. — Вильна: Печатня А. Г. Сыркина, 1870. — XXIV, 375 с. — С. 3—4.</ref><ref>Гильтебрандт, П. А. Жалованная грамота князя ЮрияЛынгвеневича боярину Ворогцу, ноябрь 1455 года // Летопись занятий Археографической комиссии. Вып. 13. — Санкт-Петербург, 1901. — С. 2—4.</ref>.
Гэтае імя - з супольнага пруска-літоўскага антрапанімікону, яно пад 1399 годам засведчанае і ў прусаў - ''Langwenne''<ref>R. Trautmann. Die altpreußischen Personennamen. Göttingen, 1974. С. 51.</ref>. Аснова ''Lang-'', у тым ліку ў імені ''Lang-vin'as,'' сустракаецца ў і літоўскім іменніку<ref>Z. Zinkevičius. Lietuvių asmenvardžiai. Vilnius, 2008. С. 105.</ref>. Яе звязваюць з літ. ''lengvas'' "лёгкі, просты"<ref>В.Н. Топоров. Прусский язык. L. М., 1990. С. 64-65.</ref>.
| |||