Канстанцін Іванавіч Астрожскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
+шабл.
Няма тлумачэння праўкі
Радок 32:
Паводле адной з гіпотэз, род [[Род Астрожскіх|Астрожскіх]] паходзіў ад турава-пінскіх князёў. З кан. [[14 ст.]] галоўнай рэзідэнцыяй Астрожскіх быў горад [[горад Астрог|Астрог]] на [[Валынь|Валыні]]. Вайсковую службу К. І. Астрожскі пачаў удзелам у барацьбе з крымскімі татарамі і ў [[вайна Маскоўскай дзяржавы з Вялікім княствам Літоўскім, 1492-1494|вайне Маскоўскай дзяржавы з Вялікім княствам Літоўскім]] ([[1492]]—[[1494]]). У 37-гадовым прызначаны вялікім гетманам літоўскім. У 1528, паволе Попісу, выстаўляў са сваіх земляў 426 вершнікаў, т.б. маў каля 41 тыс. падданых. У змаганнях з крымскімі татарамі і маскоўцамі К. І. Астрожскі, згодна з надпісам на надмагіллі, атрымаў 63 перамогі. Асабліва вядомая яго перамога над маскоўскім войскам у [[Бітва пад Оршай|бітве пад Оршай]] на рэчцы Крапіўне ([[8.9]].[[1514]]). Абаронца праваслаўя ў ВКЛ, будаваў цэрквы, у т.л. у Вільні. Быў двойчы жанаты з [[Таццяна Сямёнаўна з Гальшанскіх|Таццянай з Гальшанскіх]] за якой яму адышлі вялікія вотчыны (частка Глуска, Гальшан, Раманава з Копыссю і Баранню і інш.) і Аляксандрай з Слуцкіх. Ад першага шлюбу меў сына Іллю, ад другога — [[Канстанцін Васіль Астрожскі|Канстанціна-Васіля]]. Пахаваны ў Кіева-Пячэрскай лаўры.
 
Меў ва ўладанні 91 город і мятэчка, у т.л. Астрог,Д арагабужДарагабуж, Гарадзец, Здалбунаў, Красілаў, Палонае, Роўна, Свіцязь, Тураў, Чуднаў і інш., а таксама падараваныя ад вял.князя двары ў Вільні, Менску і Луцку. Падданныя К.І. Астрожскага з 1518 мелі прывілей на бязмытны гандаль на луцкіх таргах і кірмашах.
 
З 1491 па 1530 год у Астрозе была пабудаваная каменная пяціглавая Багаяўленская царква, Траецкі манастыр. Толькі ўЎ 1507 годзе падарыў Дзерманскаму Траецкаму манастыру рукапіснае Евангелле, пабудаваў у [[Смалявічы|Смалявічах]] і ўклаў ёй фундуш, ахвяраваў грошы на будаўніцтва Жыдзічынскага манастыра.
 
{{літ|1=|[http://knihi.com/historyja/astrozski.html Сагановіч Г. Айчыну сваю баронячы. — Мн.: Навука і тэхніка, 1992] ISBN 5-343-01109-8 — Эл.рэсурс knihi.com|Від=Б}}