Дзяржава Сельджукідаў: Розніца паміж версіямі

 

Узнікла ў сяр. 11 ст. у выніку заваёваў [[цюркі|цюркаў]]-[[агузы|агузаў]] ([[сельджукі|сельджукаў]]) пад началам [[дынастыя Сельджукідаў|дынастыі Сельджукідаў]]. Пачаткова ў склад дзяржавы ўвайшлі Харасан, Харэзм, Заходні Іран, Азербайджан і Ірак. Да канца 11 ст. былі заваяваныя Арменія, Малая Азія, Сірыя, Палесціна, былі падпарадкаваны Грузія, Шырван і Маверанахр. У дзяржаве склалася сістэма феадальнага землеўладання на аснове ікта — умоўнага падаравання султанам зямельных надзелаў за ваенную службу. З канца 11 ст. слаба эканамічна і этнаграфічна звязаныя тэрыторыі дзяржавы сталі паступова адасабняцца. Сепаратысцкія імкненні буйных землеўдаладальнікаў і феадальныя міжусобіцы канчаткова падарвалі моц дзяржавы. У 1118 яна была падзелена паміж султанамі Махмудам і Санджарам, пасля смерці Санджара (1157) Сельджукская дзяржава канчткова распалася на рад дробных дзяржаваў.

{{літ

|{{крыніцы/БелСЭ|9}} С.472,473.}}

[[{{ns:category}}:дзяржавы Сярэднявечча]]

{{ізаляваны артыкул}}