Мангры: Розніца паміж версіямі

 

Распаўсюджаны мангры пераважна ў вільготных тропіках - на ўзбярэжжах Усходняй Афрыкі, Паўднёвай Азіі, Аўстраліі і Акіяніі. А на заходніх узбярэжжах Афрыкі і трапічных берагах Амерыкі практычна не сустракаюцца. Найбольш паўночная кропка распаўсюду манграў - каля 32° пн.ш. у Фларыдзе і на Бярмудскіх астравах, у Чырвоным моры (заліў Акаба) і на поўдні Японіі. У Паўднёвым паўшар'і мангровы адыходзяць яшчэ далей ад экватара. На ўсходнім узбярэжжы Афрыкі яны дасягаюць наваколляў Дурбана (33° пд.ш.), а ва Усходняй Аўстраліі - 38° пд.ш. Найменшую працягласць арэал манграў мае на Ціхаакіянскім узбярэжжы Амерыкі, ад Ніжняй Каліфорніі да 3°48' пд.ш. у Паўднёвай Амерыцы - паўднёвей яе распаўсюджанне абмяжоўвае халодную плынь Гумбальдта. У Атлантычным акіяне мангровы дасягаюць 28°20' на поўдні Бразіліі. На ўзбярэжжы Афрыкі яны прымеркаваны галоўным чынам да эстуарыяў буйных рэк, і распаўсюджанне іх да поўдня спыняе каля 9° пд.ш. сухі, амаль пустэльны клімат кантынента. Такім чынам, з пункту гледжання зоагеаграфіі мангравыя біяцэнозы лічацца інтразанальнымі.

{{ізаляваны артыкул}}