Лёвенскі каталіцкі ўніверсітэт: Розніца паміж версіямі

Датай заснавання лічыцца 1425  г., калі брабанцкі князь Ян IV звярнуўся з просьбай, пра адкрыццё школы (studium generale), да папы рымскага Марціна V. У сваёй просьбе ён падкрэсліваў зручнасць мясцовасці і дабрабыт жыхароў горада, а таксама наяўнасць адпаведнага будынка для школы.

Пад час Французскай рэвалюцыі быў зачынены і толькі з нараджэннем сучаснай бяльгійскай дзяржавы, 1831  г., быў адноўлены — перш у горадзе Мехелен, а адтуль перанесены зноў у Лювен.

У 1888—1889  г. тут пры дапамозе кардынала Д. Мерсье быў заснаваны Вышэйшы інстытут філасофіі (школа Фамы Аквітанскага), з 1894  г. выдаваўся часопіс «Revue Neoscolastique». У час абодвух сусветных войнаў былі знішчаныя вялікія універсітэцкія кнігазборы, утрачана частка архіваў.

У 1946  г. пад адной адміністрацыяй паўсталі дзве паралельныя секцыі універсітэта — французская і фламандская, а з 1970  г. існуюць два асобныя універсітэты — французскі (у горадзе [[Люван-ле-Нёў]]) і фламандскі. Абодва лічацца пераемнікамі старога універсітэта.

Спачатку адзінай мовай універсітэту была лацінская, пасля французская. Толькі ў 1920  г. лекцыі пачалі чытаць на фламандскай мове.

* Беларусь-Бельгія: Грамадска-культурнае ўзаемадзеянне: Матэрыялы міжнар. «круглага стала», Мінск, 2001 / Рэдкал.: [[А. Мальдзіс]] і інш. - — Мн.:"Беларускі кнігазбор", 2002. ISBN 985-6638-68-2.