Васіль Зуёнак: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
др ++
Радок 1:
'''Васіль ЗУЁНАК''' (нар. {{ДН|3|6|1935}}, в. Мачулішчы Халопеніцкага р-на, цяпер Крупскі р-н) — беларускі паэт.
 
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў Барысаўскае педвучылішча (1954), потым аддзяленне журналістыкі філалагічнага факультэта [[БДУ]]. Працаваў у рэдакцыі газеты «ПіянерРабочае Беларусіюнацтва», намеснікам галоўнага рэдактара часопіса «Маладосць»(Мінск), галоўным рэдактарам «Бярозкі». Член [[Саюз пісьменнікаў БССР|Саюза пісьменнікаў БССР]] (зу 1960-1966). З 1982 г. — сакратар,- зу 1989 —газеце першы«Піянер сакратар, з 1990 па 1998 ггБеларусі». — старшыня праўлення [[Саюз беларускіх пісьменнікаў|Саюза беларускіх пісьменнікаў]].
Быў галоўным рэдактарам часопіса «Бярозка» (1972-1978). У 1966-1972 г. - намеснік галоўнага рэдактара, у 1978-1982 г. - галоўны рэдактар часопіса «Маладосць». Член [[Саюз пісьменнікаў БССР|Саюза пісьменнікаў БССР]] (з 1966). У 1982-1989 г. - сакратар, у 1989-1990 г. - першы сакратар, з 1990 г. — старшыня праўлення [[Саюз беларускіх пісьменнікаў|Саюза беларускіх пісьменнікаў]]. Кандыдат філалагічных навук..
 
Дэбютаваў падчас вучобы ў Барысаўскім педвучылішчы ў барысаўскай раённай газеце, у рэспубліканскім друку ў 1954 г. Аўтар зборнікаў паэзіі, у т.л. «Крэсіва» (1960, лірыка), «Крутаяр» (1969), «Сяліба» (1973), «Нача» (1975), «Маўчанне травы» (1980), «Час вяртання» (1981), «Світальныя птушкі» (1982), «Лукам'е» (1984), «Жніўны дзень: Выбранае» (1985), «Вызначэнне» (1987), «Лета трывожных дажджоў» (1990), «Чорная лесвіца» (1992), «Пісьмы з гэтага свету» (1995), зборніка гумарыстычных вершаў «Качан на п'едэстале» (1973), кнігі літаратурна-крытычных артыкулаў «Лінія высокага напружання» (1983).
 
Пачынаючы ад зборніка паэзіі для дзяцей «Вясёлы калаўрот» (1965), творы для дзяцей занялі значнае месца ў паэзіі В. Зуёнка — зборнікі паэзіі «Жылі-былі пад вадой» (1969), «Сонечны клубочак» (1972), «Будзем сілы набірацца» (1974), «Шапка-ўсёвідзімка» (1983), «Хата, поўная гасцей» (1987), «Бадзірог», «Па ельнічку, па бярэзнічку…». Таксама В. Зуёнак аўтар кніг нарысаў і замалёвак для дзяцей «Любіць прыроду — любіць Радзіму» (1962), «Працай славіцца чалавек» (1963).
 
В. Зуёнак працуе і ў эпічным жанры, аўтар паэмаў «Сяліба» (1974), «Прыцягненне» (1979), «Маўчанне травы» (1982), «Лукам’е» (1984), «Падарожжа вакол двара» (1992) і іншы.
 
Перакладае з рускай, украінскай, балгарскай, польскай, славацкай, сербскай і інш. моў. Разам з [[Р. Барадулін]]ым пераклаў кніжку вершаў [[У. Лучук]]а «Возера-Бульдозера» (1978). Вершы В. Зуёнка перакладаліся на англійскую, балгарскую, польскую, славацкую і інш. мовы.
 
Пра творчасць В. Зуёнака пісалі [[Р. Барадулін]], [[У. Караткевіч]], [[У. Калеснік]], [[П. Панчанка]], [[А. Лойка]], [[А. Вярцінскі]] і інш., адзначаючы фенаменальны мастацкі дар паэта, дзякуючы якому ў радках спалучаецца сучаснасць і гісторыя, лірыка і эпас, міф і рэальнасць, імкненне да вечнага і фельетонная стракатасць звычайнай паўсядзённасці.
 
Лаўрэат Дзяржаўнайпрэміі прэміяйЛенінскага імякамсамола Янкі КупалыБеларусі (19821974) за паэмукнігу «Маўчанневершаў травы«Сяліба», лаўрэатДзяржаўнай Прэмііпрэміі камсамолаБССР Беларусіімя Янкі Купалы (19741982) за паэму «СялібаМаўчанне травы».
 
== Бібліяграфія ==