Гістарыяграфія гісторыі Беларусі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →1970-я і 1980-я гг.: Іофе/ІофЭ |
др →1990-я і 2000-я гады: прагал |
||
Радок 38:
З пачатку 1990-х гг. у Беларусі пачалася падрыхтоўка спецыялістаў вышэйшай кваліфікацыі па спецыяльнасці 07.00.09 «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і метады гістарычнага даследавання». За 1991—2003 гг. былі абаронены 5 доктарскіх і 25 кандыдацкіх дысертацыяў.
Новае бачанне вытокаў і этапаў развіцця беларускай гістарычнай думкі было прапанавана [[Д. У. Караў|Д. У. Каравым]] у працы «''Белорусская историография в конце XVIII – начале ХХ вв.''» (1996). З сучасных працаў замежных даследчыкаў па гістарыяграфіі гісторыі Беларусі вызначаецца кніга нямецкага гісторыка [[Р. Лінднэр]]а «''Гісторыкі і ўлада: нацыятворчы працэс і гістарычная палітыка ў Беларусі ХІХ – ХХ ст.''» (2003), дзе прасочаны працэс станаўлення беларускай нацыі і нацыянальнай гісторыі ў апошні перыяд Расійскай імперыі, у 1921 – 1944 гг., у перыяд паміж Другой сусветнай вайной і «адлігай», у «позне- і постсавецкую эпоху».
Іншыя значныя падзеі: першыя навуковыя канферэнцыі па пытаннях гістарычнага краязнаўства і генеалогіі Беларусі (1988, 1990; {{таксама}}: «[[Наш радавод]]»), пачатак распрацоўкі асобных аспектаў дасавецкай гістарыяграфіі Беларусі: гістарыяграфія шляхты ВКЛ ([[Н. У. Казлоўская]]), гістарыяграфія заходнерусізма ([[А. У. Літвінскі]]).
=== Перыядызацыя навукі ===
У канцы 1940-х гадоў да праблемы перыядызацыі гісторыі гістарычнай навукі Беларусі адным з першых між беларускіх навукоўцаў звярнуўся [[А. П. П'янкоў]] (зборнік {{lang-ru|«Наука в БССР за 30 лет»}}, 1949?), вызначаючы наступныя 3 перыяды:
| |||