'''Беларуская партыя сацыялістаў-федэралістаў''' ''(БПС-Ф)'' - — палітычная партыя ў [[1918]] - —[[1921]] гг. Аформілася ў ліпені [[1918]] г. у выніку распаду [[Беларуская сацыялістычная грамада|Беларуская сацыялістычнай грамады]]. Аб’ядноўвала каля 2000 чалавек. У склад ЦК БПС-Ф уваходзілі А. Аўсянік, [[Язэп Якаўлевіч Варонка|Я. Я. Варонка]], [[Канстанцін Барысавіч Езавітаў|К. Б. Езавітаў]], [[Васіль Іванавіч Захарка|В. І. Захарка]], [[Пётр Антонавіч Крачэўскі|П. А. Крачэўскі]], [[Іван Мікітавіч Серада|І. М. Серада]], [[Аляксандр Іванавіч Цвікевіч|А. І. Цвікевіч]] і іншыя. Друкаваны орган – — газета "«[[Бацькаўшчына" (1919)|Бацькаўшчына]]». Займала цэнтрысцкія пазіцыі. Выступала за скасаване буйнога землеўладання і паступовую нацыяналізацыю прамысловасці, рабіла стаўку на сярэднія слаі вёскі і горада. Падтрымала абвяшчэнне [[25 сакавіка]] [[1918]] г. незалежнасці [[БНР]], у той жа час схілялася да ідэі сусветнай федэрацыі. Большасць членаў партыі ў [[1918]] г. выступала супраць нямецкай арыентацыі [[Рада БНР|Рады БНР]], у той жа час знаходзілася ў апазіцыі да бальшавікоў. Польскі акупацыйны рэжым 1919-19201919—1920 зрушыў БПС-Ф улева, яна ўступіла ў блок з партыяй беларускіх эсэраў, адмовілася ад "«федэралісцкай канцэпцыі"» і стала на пазіцыі поўнай незалежнасці і непадзельнасці Беларусі. У [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] асобныя яе групы дзейнічалі да сярэдзіны 1920-х г.
